Το γλυπτό σώματος “διθύραμβος” που δημιούργησε εκτίθεται αυτή τη στιγμή στη Λευκωσία.
Της Νικόλ Ζένιου
Με βάση το Ελσίνκι της Φινλαδίας η Κύπρια performance artist Νικολίνα Στυλιανού παρουσίασε πρόσφατα ένα γλυπτό σώματος που φέρει το όνομα “διθύραμβος” , ως μέρος μιας ομαδικής έκθεσης που πραγματοποιείται στο Goethe-Institut στη Λευκωσία μέχρι 23 Οκτωβρίου. Το συγκεκριμένο γλυπτό διερευνά ερωτήματα για το πώς η αντίληψη αλλάζει πληροφορίες, προτείνοντας την ύπαρξη του θορύβου ως μια προ-ταυτοποίηση των αντικειμένων.
Η έκθεση πραγματοποιείται με αφορμή την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Γερμανού καλλιτέχνη Joseph Beuys, και είναι αποτέλεσμα ενός δεκαήμερου εργαστηρίου που πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 2021 για νεαρούς Κύπριους καλλιτέχνες. Στα πλαίσια του εργαστηρίου έγινε ανάλυση της τέχνης και της φιλοσοφίας του Beuys, της ιδέας του για το κοινωνικό γλυπτό και της σημασίας που έχουν οι ιδέες του για εμάς σήμερα. Μέσα από αυτό γεννήθηκαν ιδέες για νέα έργα τέχνης που παρουσιάζονται στην κοινή έκθεση στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Γκαίτε.
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες της έκθεσης, βρίσκεται και η performance artist Νικολίνα Στυλιανού. Εμείς, μιλήσαμε μαζί της για να μας πει περισσότερα σχετικά με το γλυπτό σώματος “διθύραμβος” που έχει δημιουργήσει, τη χρήση του, τη δημιουργική της έρευνα αλλά και για άλλα projects τα οποία παρουσιάζει αυτή την περίοδο στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Ελσίνκι και την Αγία Πετρούπολη.
Μίλησε μας για το γλυπτό σώματος “διθύραμβος”. Πώς προέκυψε;
Το γλυπτό σώματος “διθύραμβος” εκτίθεται αυτή τη στιγμή στο Goethe Institute στην Λευκωσία ως μέρος της ομαδικής έκθεσης “Social Sculptures – BEYS100”, στο έργο μου “Layers of skin”. Η έκθεση αποτελεί μέρος των παγκόσμιων εκδηλώσεων που γιορτάζουν τα 100 χρόνια του Joseph Beuys. Το δημιουργικό σκεπτικό αυτής της πολύχρονης έρευνας περιλαμβάνει την αυτοβιογραφία μου, την Ελληνική μυθολογία, την πειραματική χρονική περίοδο των 60ς, την φιλοσοφία και βιογραφία του Friedrich Nietzsche και την ύπαρξη του αλόγου στη ζωή του και στην δική μου.
Τι είναι ο “διθύραμβος”;
Ο “διθύραμβος” (2017-2019) είναι μια επέκταση του σώματος, που συχνά αναφέρεται ως φορετό ηχητικό γλυπτό, κατασκευασμένο από ξύλο, δερμάτινο λουρί κορσέ, χορδές κοντραμπάσο, μαύρο κράνος ιππασίας και μεταλλικά, ακρυλικά και ηλεκτρονικά συστατικά. Θεωρείται έγχορδο όργανο και μπορεί να συνδεθεί με πετάλια εφέ, μίξερ ήχου, κάρτες ήχου και λογισμικό μουσικής.
Πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί;
O “διθύραμβος” αποτελείται από πέντε κύρια διαχωρισμένα μέρη που συνδέονται μεταξύ τους και εκτελείται όταν ο ερμηνευτής φοράει τον ιμάντα κορσέ και επιτρέπει στο σώμα του να πέσει προς τα πίσω σε έναν διαγώνιο άξονα (μερικώς κρεμασμένο), δημιουργώντας έτσι μια δύναμη που αντιτίθεται στην κατεύθυνση του τοίχου. Για να ξεκινήσει τους ήχους από τις χορδές του κοντραμπάσου, ο ερμηνευτής πρέπει να ασκήσει μια επιπλέον δύναμη, ένταση, έλξη και βάρος προς την ίδια κατεύθυνση, αντίθετα στον τοίχο. Όταν εφαρμοστεί η σωστή ποσότητα δύναμης, έντασης, έλξης και βάρους, ο ερμηνευτής είναι έτοιμος να παίξει.
Ποιος είναι ο λόγος που χρησιμοποιείς αυτό το γλυπτό;
Ο “διθύραμβος” έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σε πειραματικές εκθέσεις για να διερευνήσει ερωτήματα για το πώς η αντίληψη αλλάζει πληροφορίες, προτείνοντας την ύπαρξη του θορύβου ως μια προ-ταυτοποίηση των αντικειμένων.
Μίλησε μας για το έργο στο οποίο συμμετέχει ο “διθύραμβος” που παρουσίασες στο Goethe Institut, το “Layers of Skin”.
Το Layers of Skin, είναι μια ηχητική οδοιπορία που προκύπτει με την επαφή δύο (ή περισσοτέρων) συμμετεχόντων που ενεργοποιούν το γλυπτό-σώματος, “διθύραμβος”. Η επικοινωνία μεταξύ τους, συλλάβει το σώμα ως όργανο της αντίληψης που υλοποιείται μέσω των ήχων που δημιουργούν. Το Layers of Skin, διαλύει το πιθανό χάσμα μεταξύ των σωμάτων μέσω της οικειότητας. Οι συμμετέχοντες βιώνουν το ένα σώμα σε σχέση με το άλλο, παρά σαν ξεχωριστά σώματα. Ο ένας αντιλαμβάνεται τον άλλον ως την προέκταση του εαυτού του, ως μια εξωσωματική εμπειρία. Η σωματική επαφή τους ξεδιπλώνει ταυτόχρονα την έλξη, την δυναμική, την επιθυμία, την επίδραση, την δύναμη ισχύος, και το σύμπλεγμα που συνεχώς εκκενώνει, κατασκευάζει και δημιουργεί την κοινωνία. Τα σώματα γίνονται ζωντανά απροσδιόριστα εκθέματα που συνδέουν τη σκέψη και την θέληση σε μια στιγμή όπου η αλληλεπίδρασή είναι αιώνια. Το έργο υποστηρίζει το Kone Foundation και το Taiteen edistämiskeskus.
Αυτή την περίοδο λαμβάνεις μέρος και σε μια έκθεση στο Ελσίνκι αλλά και στην Αγία Πετρούπολη. Μίλησε μας για τα projects τα οποία συμμετέχουν στην έκθεση Quantum Critic.
Η ομαδική έκθεση Quantum Critic πραγματοποιείται ταυτόχρονα στο Ελσίνκι και στην Αγία Πετρούπολη όπου εκθέτω το “Serpent and Lily” και το “Lythomancy”. To “Lythomancy” είναι ένα πειραματικό έργο που ξεκίνησε με το ερώτημα “πώς μπορώ να περάσω ηλεκτρισμό από τα μαλλιά και κατά συνέπεια να ενισχύσω τον ήχο που δημιουργούν?”. Η έρευνα αυτή εξελίχθηκε στην κατασκευή πιεζο-ηλεκτρικών μικρόφωνων από μαλλιά και εγχώριους κρυστάλλους τους οποίους έφτιαξα στο στούντιο. Η ιδέα αυτή είναι μια συνέχεια του έργου μου “Serpent and Lily”, το οποίο είναι ένα δοξάρι φτιαγμένο από τα μαλλιά μου και άλλων Κύπριων γυναικών.
View this post on Instagram
Συντελεστές έκθεσης στο Goethe-Institut: Σπύρος Αναστασίου, Mehveş Beyidoğlu, Στέλλα Ν. Χρίστου, Ειρήνη Κωνσταντίνου, Ραφαέλα Κωνσταντίνου, Μαριέττα Μαυροκορδάτου, Ανδρέας Παπαμιχαήλ, Σιμώνη Φιλίππου, Ζωή Πολυκάρπου, Κοραλλία Στεργίδου και Νικολίνα Στυλιανού. Επιμέλεια: Μαρίνα Χριστοδουλίφου
Συντελεστές έκθεσης Quantum Critic: Anna Prilutckaia (RU), Antti Tolvi (FI), Aoi Yoshizawa (FI), Ewa Paukstyte (LT), Ilya Orlov (RU / FI), Jussi Meuronen (FI), Kirsi Porrassalmi (FI), Lebohang Tlali (FI), Nastia Eliseeva (RU / DE), Nicolina Stylianou (FI / CY), Tanya Akhmetgalieva (RU). Επιμέλεια: Natalia Alekseeva (RU / FI), Ramiro Camelo (CO / FI), Timo Tuhkanen (FI)
Τη δημιουργική έρευνα στηρίζει: Kone Foundation και το Taiteen edistämiskeskus
