Η μεγάλη ηθοποιός φωτογραφήθηκε για το εξώφυλλο της Madame Figaro Φεβρουαρίου 2012 μαζί με τη Μιμή Ντενίση.
Ήταν το 2012 όταν οι δυο κυρίες ήρθαν στην Κύπρο για την παράσταση “Social Security” φωτογραφήθηκαν και μίλησαν στη Μadame Figaro της φιλία, αλλά και για τη ζωή τους.
Διάβασε πιο κάτω τη συνέντευξη της Ολυμπίας Δουκάκη.
Social Security…Πως νιώθετε που βρίσκεστε στη Κύπρο με ένα γούρικο για εσάς έργο;
Το οποίο η Μιμή διασκεύασε και ονόμασε Μαμά που πάς; γιατί αντιλαμβάνεται ότι η κουλτούρα είναι διαφορετική και ένα έργο πρέπει να το προσαρμόσεις στην κουλτούρα της χώρας που παίζεται. Ποιος θα το φανταζόταν λοιπόν να είμαι εδώ. Είναι υπέροχο, συγκλονιστικό αυτό που μου συμβαίνει.
Από το Broadway στον ΘΟΚ. Μεγάλη διαφορά;
Όταν κάνεις πρόβες είναι παντού το ίδιο, δεν υπάρχει διαφορά. Η δουλειά είναι δουλειά και πρέπει να γίνει. Και εδώ στη Κύπρο συνεργάζομαι με καταπληκτικούς ηθοποιούς. Είναι πραγματικά προνόμιο που δουλεύω μαζί τους.
Είναι και η πρώτη φορά που θα παίξετε στα Ελληνικά. Αισθάνεστε άγχος;
Ναι δεν το έχω κάνει ποτέ ξανά στη ζωή μου. Νιώθω τρομαγμένη. Μελετάω όμως συνέχεια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα μου είναι στην προφορά των λέξεων. Και φυσικά η μεταφράστρια κάθετε ακριβώς δίπλα μου ( μου δείχνει την Μιμή Ντενίση που κάθετε στο διπλανό τραπέζι) και συνεχώς με διορθώνει. ( γέλια)
Για την Μιμή Ντενίση ήταν όνειρο να παίξετε μαζί. Εσείς πως αισθάνεστε για αυτή τη συνεργασία;
Είναι εκπληκτικό όλο αυτό που συμβαίνει. Και όλα γίνονται εξαιτίας της Μιμής. Ο κόσμος την σέβεται και την ακούει και αυτό έχει να κάνει με την προσωπικότητας της. Την εμπιστεύονται και είναι σίγουροί ότι με την εμπλοκή της, θα γίνει σωστή και ποιοτική δουλειά. Και σε αυτό το ρόλο έχει απίστευτο χιούμορ, είναι καταπληκτική.
Πρωτοπαίξατε το Social Security στο Broadway το 1986. Ποιες μνήμες κρατάτε από εκείνη την παράσταση;
Θυμάμαι αρκετά πράγματα και είναι και πολλά άλλα που έχω ξεχάσει. Έχω έντονα στο μυαλό μου μια σκηνή που δεν μας έβγαινε με τίποτα. Δυο ηθοποιοί επίσης τσακώθηκαν πάνω στη σκηνή. ( γέλια) Αυτό δεν ήταν και πολύ καλό και ο Μάικλ Νίκολς ο σκηνοθέτης, ήταν πολύ ενοχλημένος. Είχε πολύ καλές κριτικές αυτή η παράσταση αλλά δεν έμεινα πολύ έφυγα για να κάνω το Moonstruck.
Ήταν κάρμικο για εσάς….
( χαμογελάει) Ναι. Είχε έρθει στη παράσταση ο σκηνοθέτης του Moonstruck ( της ταινίας που της χάρισε το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου το 1987) για να δει έναν άλλο ηθοποιό. Και τότε είδε εμένα. Ξαναήρθε λοιπόν στη παράσταση με κοίταζε και χαμογελούσε ( γέλια) Και έτσι απλά με προσέλαβε.
Αποδεχθήκατε αμέσως την πρόταση του;
Για δεκαεπτά χρόνια δεν εργάστηκα εκτός Νέας Υόρκης. Έχω τρία παιδιά και είχα αποφασίσει πως όσο ήταν μικρά δεν θα έφευγα. Θα έκανα ταινίες και θέατρο μόνο στη Νέα Υόρκη. Όταν μου έγινε η πρόταση για το Moonstruck, το συζήτησα με τον άντρα μου και εκείνος μου είπε πήγαινε. Και έτσι πήγα και έκανα την ταινία ( γέλια) .Κάναμε κάποια γυρίσματα στη Νέα Υόρκη και τα υπόλοιπα στο Τορόντο γιατί ο σκηνοθέτης ήταν Καναδός. Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο.
Εκτός από το Όσκαρ, ποιες θα λέγατε πως ήταν οι καλύτερες στιγμές που ζήσατε ως ηθοποιός;
Έχω ζήσει πολλές υπέροχες στιγμές στην υποκριτική. Το Μάνα Kουράγιο είναι ίσως από τις καλύτερες μου. Το έκανα τέσσερις φορές αυτό το έργο. Και το The Rose tattoo επίσης άλλες πέντε. Είχα πολλά δυνατά συναισθήματα από αυτούς τους ρόλους.
Σε ότι αφορά τις ταινίες σας πέραν από το Moonstruck ποια ξεχωρίζετε;
Νομίζω το Further tales of the city. Ήταν ένας υπέροχος ρόλος. Υποδυόμουν μια τρανσέξουαλ. Αγάπησα πολύ αυτό το ρόλο που ήταν βασισμένος στο βιβλίο του Armistead Maupin.
Κάνατε καριέρα στην Αμερική με ένα ελληνικότατο όνομα. Δεν σας ζητήθηκε ποτέ να το αλλάξετε;
Πλέον πολλοί Ελληνοαμερικανοί κάνουν καριέρα με το όνομα τους. Είναι τιμητικό τώρα να θεωρείσαι Έλληνας. Σε ότι αφορά εμένα, μεγάλωσα στη Μασαχουσέτη όπου υπήρχε πολλή βία στους δρόμους μεταξύ των διαφόρων εθνικοτήτων. Έμαθα να παλεύω με το σώμα μου, γιατί ένα από τα πράγματα για τα οποία με κορόιδευαν ήταν το όνομα μου. Πάλεψα για αυτό το όνομα. Όταν πήγα στη Νέα Υόρκη και ο ατζέντης μου ζήτησε να το αλλάξω εγώ δεν μπορούσα να το κάνω. Θα ήταν ασέβεια προς τους γονείς μου να το αλλάξω.
Η παρουσία σας τώρα στην Κύπρο σας ξυπνά μνήμες από την Ελληνική σας καταγωγή;
Ονειρεύομαι πολύ τον πατέρα και την μητέρα μου. Έχω να ακούσω τόσο πολλά ελληνικά από τότε που ζούσαν οι γονείς μου.
Την Κυπριακή καθημερινότητα πως τη βιώνετε;
Με τις πρόβες δεν έχω και πολύ χρόνο. Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση από την πρώτη στιγμή, είναι οι άνθρωποι του νησιού και η κουζίνα. Την λατρεύω. Ιδιαίτερα το εστιατόριο Αιγαίο. Έχουμε πάει ήδη αρκετές φορές με τη Μιμή . Ήρθε τόσες φορές στην Κύπρο και εγώ την πήγα εκεί για πρώτη φορά. Λατρεύω τα κολοκύθια με τα αυγά, τα μπιζέλια, τις φακές, το κοτόπουλο σουβλάκι και τα χόρτα.
Ελληνικότατες γεύσεις… Η Ελλάδα τι σημαίνει για εσάς;
Σημαίνει πολλά για μένα. Όμορφα και αντιφατικά πράγματα. Πρώτα απ΄όλα είναι οι κλασσικοί συγγραφείς. Έχω παίξει πολλά τέτοια έργα στην Αμερική και νιώθω μια ιδιαίτερη σύνδεση με αυτούς. Η Ελλάδα σημαίνει ακεραιότητα και ιστορία για μένα. Είναι το χωριό της μητέρας μου, της γιαγιάς μου. Πήγα και επισκέφθηκα τα χωριά αυτά, στην Μυτιλήνη και τη Μάνη και έχω συγκεκριμένη εικόνα για τις ρίζες μου. Ο πατέρας μου κατάγεται από την Μικρά Ασία, εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους. Και είμαστε και τόσο κοντά στη Τουρκία τώρα….
Η Ελλάδα ζει δύσκολες στιγμές τώρα, πως νιώθετε για αυτό;
Όντως. Υποφέρει πολύ η Ελλάδα αλλά και εμείς όμως στην Αμερική έχουμε πολλά προβλήματα για πολλούς παρόμοιους λόγους. Οι πλούσιοι φοροδιαφεύγουν, οι άνθρωποι έχασαν τα χρήματα τους, κάποιοι τα σπίτια τους, και είναι στους δρόμους της Νέας Υόρκης με τα παιδιά τους. Έχουμε πολλή διαφθορά στη χώρα μου. Εμείς εκεί το αποκαλούμε lobbying. Αλλά το ίδιο με τη διαφθορά είναι. Η λέξη απογοήτευση δεν εκφράζει επακριβώς αυτό που αισθάνομαι. Είναι τραγωδία. Δεν έχουμε πλέον δυο κόμματα. Εγώ σταμάτησα να είμαι μέλος των Δημοκρατικών. Είμαι ανεξάρτητη. Οι δε Ρεμπουπλικάνοι μεταλλάχθηκαν σε κάτι που ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να προσδιορίσουν. Αυτή είναι η γνώμη μου. Εάν μιλήσεις με κάποιον άλλο Αμερικανό μπορεί να σου πει κάτι άλλο.
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός τι θα ήσασταν;
Ίσως αν αφιέρωνα στη ποίηση όσο χρόνο έχω αφιερώσει στην υποκριτική θα μπορούσα να γίνω ποιήτρια. Έχω δημοσιεύσει και κάποια ποιήματα. Αλλά δεν ήταν γραφτό να γίνει αυτό. Ξέρεις κάτι πολλοί σπουδαίο Έλληνες ποιητές κατάγονται από τη Μάνη. ( χαμογελάει)
Τι είναι για εσάς η ευτυχία;
Πρώτα απ΄όλα είναι μια ενδιαφέρουσα λέξη. Μερικές φορές κυρίως στην Αμερική δίνουμε πολλή σημασία στο εάν είσαι ή δεν είσαι ευτυχισμένος. Η ευτυχισμένη ζωή είναι ένας αγώνας. Έτσι πρέπει να βρεις την ευτυχία μέσα από τον αγώνα. Τα χρήματα δεν φέρνουν φυσικά την ευτυχία. Αυτό που εμένα με κάνει ευτυχισμένη είναι τα παιδιά μου. Το να τα βλέπω να ασχολούνται με αυτό που αγαπούν δίπλα σε ένα σύντροφο που να τα αγαπά και να τα κατανοεί. Έχω δυο παιδιά χωρισμένα και δεν θέλω να καταλήξουν μόνα τους. Θέλω να έχουν δίπλα τους έναν άνθρωπο.
Κατά βάθος είστε μια ελληνίδα μητέρα…
Νομίζω πως χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει έχω κάτι από τις ελληνίδες μανάδες στη σχέση μου με τα παιδιά μου. Θα μπορούσα να πάω παντού και να κάνω τα πάντα για αυτά. ( γέλια)
Η δική σας σχέση με τη μητέρα σας ποια ήταν;
Η μητέρα μου ήταν Μανιάτισσα, πολύ επιβλητική γυναίκα. Η ζωή μου δεν θύμιζε σε τίποτα το Γάμος αλά Ελληνικά. Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. Δεν συνάντησα τέτοιους χαρακτήρες μεγαλώνοντας. ( γέλια)
Πως θα περιγράφατε την Ολυμπία Δουκάκη;
Loud. (γελάει) Μου αρέσει να δουλεύω, η οικογένεια μου είναι πολύ σημαντική για μένα, είμαι πιστή και πρόθυμη να πολεμήσω για κάτι που πιστεύω ανεξάρτητα από τις συνέπειες. Δεν με γνοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα. Μια μέρα συζητούσαμε με το γιο μου για το Dancing with the stars. Και μου λέει γιατί δεν συμμετέχεις και εσύ; Τον ρωτάω γιατί και μου απαντάει: Θα ήταν καλό για την καριέρα σου. Πήτερ του λέω είμαι ογδόντα χρονών δεν δίνω δεκάρα για τη καριέρα μου. (γέλια) εγώ αυτό που θέλω είναι να κάνω πράγματα που εμπεριέχουν το στοιχείο της πρόκλησης, που με αναζωογονούν και όχι να πάω στο Dancing with the stars. (γέλια)
Και επειδή μιλήσατε για τη καριέρα σας μετά το Μαμά που πας τι θα κάνετε;
Θα κάνω το The Tempest σε ένα καταπληκτικό θέατρο το Shakespeare & Company με έναν Ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη Tony Simotes. Στο έργο θα παίζει και ο αδελφός μου ο Απόλλων Δουκάκης.
Τελειώνοντας θα ήθελα να μου πείτε τι σας ρωτάνε πιο συχνά οι δημοσιογράφοι και οι αναγνώστες της αυτοβιογραφίας σας ¨Ask Me Again Tomorrow: A Life in Progress”;
Συνήθως με ρωτούν πως αισθάνομαι για το Όσκαρ. Και πάντα δίνω την ίδια απάντηση. Είμαι ευγνώμον που η δουλειά μου αναγνωρίστηκε. Όλοι οι ηθοποιοί θέλουν την αναγνώριση. Άλλοι με ρωτάνε τι σκέφτηκα όταν άκουσα το όνομα μου την βραδιά των Όσκαρ. Εκείνο το βράδυ λοιπόν είπα “Μακάρι να ήταν εδώ ο πατέρας μου”. Δεν σκέφτηκα ούτε τη καριέρα μου, ούτε τίποτα άλλο. Μόνο τον πατέρα μου, γιατί ήξερα πως θα ήταν πολύ περήφανος. Θα σήμαινε πολλά γι’ αυτόν!
