Κρατώντας στα χέρια του το βραβείο Δημιουργός της Χρονιάς των Βραβείων Θεάτρου ΘΟΚ ο ταλαντούχος Παναγιώτης Τοφή συστήνεται σε πρώτο ενικό.
Της Τάνιας Νεοκλέους
ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ, ιδιαίτερη χαρά και τεράστια ευγνωμοσύνη ήταν τα συναισθήματα που ένιωσα, όταν παρέλαβα το βραβείο του Δημιουργού της Χρονιάς στα Βραβεία Θεάτρου ΘΟΚ. Η επιμέλεια στην κίνηση και κατ’ επέκταση η χορογραφία αποτελούν σημαντικό μέρος στο αποτέλεσμα μιας θεατρικής παράστασης, στηρίζουν την αισθητική ταυτότητα και ενισχύουν το εικαστικό αποτέλεσμα ενός έργου. Αυτό δεν γίνεται πάντα αντιληπτό, γι’ αυτό και χαίρομαι που αναγνωρίστηκε με αυτόν τον τρόπο η συμβολή και το έργο μου στον χώρο του θεάτρου.
Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Από οκτώ χρόνων ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου, αλλά δυστυχώς δεν το κυνήγησα πριν από την ενηλικίωσή μου, καθώς δεν είχα την ανάλογη στήριξη. Χρειάστηκε θάρρος και προσπάθεια, ώστε τελικά να καταφέρω στην ηλικία των 25 και αλλάζοντας πορεία καριέρας, να ξεκινήσω τις σπουδές μου στον σύγχρονο χορό στο Λονδίνο. Το γεγονός που καθόρισε την τελική μου απόφαση, ήταν συμμετοχή μου στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Εκεί αντιλήφθηκα πόσο νόημα μπορεί να φέρει η ανάλυση και η λεπτομέρεια στην κίνηση.
Ο ΧΟΡΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ είναι ένας διάλογος μεταξύ κινούμενου σώματος και χώρου, υλικής υπόστασης και νοήματος, μνήμης και επιθυμίας.
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ χορογραφική έρευνα εστιάζω αρκετά στην αποκέντρωση του ανθρώπινου σώματος δίνοντας έμφαση στη χωρική ένταση σε συνδυασμό με θεματικές απόκρυψης, απόσυρσης και διαγραφής. Ως χορογράφο με αφορά ιδιαίτερα η σχέση μεταξύ σώματος και χώρου, η κιναισθητική αντίληψη και η συναισθηματική πρόθεση.
Η ΣΚΗΝΗ είναι ένας μοναδικός και πολύ ιδιαίτερος χωροχρόνος. Είναι το μέρος, όπου διαστέλλεται η ενέργεια, επιτρέπεται να τολμήσεις, να υπερβάλεις, να δοκιμάσεις, αλλά και να αποβάλεις από πάνω σου τον καθωσπρεπισμό. Γίνεται συντονισμός με μια ενέργεια, η οποία, ενώ είναι μέρος μας, επεκτείνεται πέρα από εμάς και αποτελεί μια μεγαλύτερη αλήθεια. Σου δίνεται η ευκαιρία να επικοινωνήσεις σε ένα διαφορετικό επίπεδο με το σύνολο των ανθρώπων που έχουν επιλέξει να είναι το κοινό μιας παράστασης.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ιδιαίτερη τη ζωή ενός χορευτή είναι οι απαιτήσεις του επαγγέλματος, καθώς καθημερινά το σώμα αποτελεί το κύριο εργαλείο, το οποίο χρειάζεται συντήρηση και παράλληλα ξεκούραση, διότι σταδιακά φθείρεται. Πέρα από αυτό, απαιτούνται πολλές ώρες εργασίας, αφού για οικονομικούς λόγους είναι αναμενόμενες οι παράλληλες συνεργασίες και διδασκαλίες.
Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΥΠΡΟ εξελίσσεται διαρκώς και αποκτά σταθερό κοινό. Αυτό που πραγματικά λείπει είναι η επαρκής και μακροχρόνια οικονομική ενίσχυση, η δημιουργία ενός ώριμου και λειτουργικού κρατικού οργανισμού χορού, η ξεκάθαρη αναγνώριση του επαγγέλματος του χορευτή και του χορογράφου και η ύπαρξη μιας σταθερής συντεχνίας, η οποία να στηρίζει δυναμικά σε δικαιώματα και νομικά ζητήματα.
ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ της Κύπρου έχει αγκαλιάσει τον χορό, παρακολουθεί παραστάσεις και φαίνεται να είναι ιδιαίτερα δεκτικό σε καινούριες ιδέες και πειραματισμό. Παρόλα αυτά ένα μεγάλο ποσοστό πιστεύω παραμένει εκτός, γεγονός που -κατά τη γνώμη μου- συνδέεται άμεσα με την παιδεία.
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ επαγγελματικός μου στόχος είναι να παρουσιάσω περισσότερη δουλειά μου στην Ευρώπη και κάποια στιγμή στο μέλλον να δημιουργήσω ένα κέντρο κίνησης για άτομα με δυνατή ενσυναίσθηση.
ΤΟ ΠΙΟ ΤΡΕΛΟ ΜΟΥ όνειρο είναι να ταξιδέψω σε κάθε χώρα του κόσμου και να ακούσω τις ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων. Αν μπορώ να το κάνω ακόμα πιο τρελό, μετά από κάθε ταξίδι θα ήθελα να επιστρέφω σε ένα μικρό σπίτι δίπλα στη θάλασσα, σε κάποιο νησί στο Αιγαίο!
Φωτογραφία: Αντώνης Γεωργιάδης, Styling: Ελλη Αργυρίδου
Madame Figaro Ιούνιος 2019, τεύχος 174
