Η 26χρονη Κύπρια στην πιο προσωπική συνέντευξη της ζωής της.
Της Άντριας Γεωργίου
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αμερική, στην Annapolis του Maryland. Παιδί μεταναστών από την Κύπρο, υπήρξε πάντα η ξένη, η διαφορετική. Αυτό καθόρισε, εν πολλοίς, την εξέλιξή της, αλλά και το ποια είναι σήμερα. Η διαφορετικότητά της υπήρξε από παιδί το σήμα κατατεθέν της – όχι πάντα με θετικό πρόσημο. Ωστόσο, ακόμα και όταν οι άλλοι την χλεύαζαν εξαιτίας αυτής, η Σοφία επέλεξε να την αγκαλιάσει σφιχτά και να την ενισχύσει. Μιλώντας για διαφορετικότητα, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση μόνο την ιδιαίτερή της εμφάνιση. Αυτή είναι μία ελάχιστη ψηφίδα στη μεγάλη εικόνα. Η Σοφία είναι, άλλωστε, πολλά περισσότερα από τα φρύδια της. Αν θα έπρεπε να την περιγράψω με μία μόνο λέξη, θα έλεγα ότι είναι αυθεντική. Πολύ αυθεντική – δεν ξέρω καν αν είναι δόκιμο το επίρρημα δίπλα στο επίθετο. Σε έναν χώρο, όμως, που κυριαρχείται από τα “φίλτρα” -παντός είδους- η αυθεντικότητα ξεχωρίζει. Και, ίσως, γι’ αυτό η Σοφία να έχει καταφέρει αυτά που κατάφερε στα 26 της μόλις χρόνια.
Η ενασχόληση με τη μόδα πώς προέκυψε;
Προέκυψε ως ασπίδα ασφαλείας. Ειδικά την εποχή του σχολείου, η τέχνη, η μόδα και η δημιουργία του προσωπικού μου στυλ λειτούργησαν για μένα σαν καταφύγιο. Δεν ήθελα να πηγαίνω σχολείο, γιατί οι υπόλοιποι μαθητές δεν με ήθελαν, αλλά, όταν ξυπνούσα το πρωί για να ετοιμαστώ, η μόνη σκέψη που με έκανε να θέλω να πάω, ήταν “ποια Σοφία θα είμαι σήμερα με τα ρούχα μου”. Αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε και στην προσωπική μου εξέλιξη.
Διάβασε ακόμη – Σοφία Χατζηπαντελή: Έλαμψε στο κόκκινο χαλί των Fashion Awards στο Λονδίνο
Από πού πήγαζε η περιθωριοποίηση που βίωσες στο σχολείο;
Αρχικά, η περιοχή που μεγάλωσα στην Αμερική, ήταν αρκετά συντηρητική κι εγώ ήμουν πάντα η ξένη. Οι περισσότεροι που ζούσαν εκεί ήταν Αμερικανοί, οι οποίοι δεν είχαν φύγει ποτέ από τη γειτονιά τους, κι εγώ, ανάμεσα σε αυτούς, διέφερα. Όχι μόνο εγώ, αλλά και οι γονείς μου που δεν ήταν ντόπιοι. Ο πατέρας μου είχε προφορά. Όταν πήγαινα στο σχολείο, λοιπόν, τα παιδιά με κοροϊδεύαν και λόγω της εμφάνισής μου, αλλά και λόγω της καταγωγής μου.
Κι εσύ πώς αντιδρούσες;
Δεν ξέρω πώς λειτούργησε μέσα μου όλο αυτό, αλλά, με κάποιο τρόπο, με έκανε να θέλω να ενισχύσω αυτό που ήμουν. Έτσι, ενέμεινα στη διαφορετικότητά μου, όχι γιατί απαραίτητα ήθελα να ξεχωρίζω ή να τραβώ τα βλέμματα, αλλά για να δημιουργήσω ένα προηγούμενο. Ήθελα δηλαδή, να δείξω, μέσα από τη στάση ζωής μου, ότι είναι οκ να είσαι διαφορετικός. Γιατί όταν ο κόσμος δει το διαφορετικό, μπορεί στην αρχή να το χλευάσει ή να το περιφρονήσει, αλλά μετά σιγά σιγά το αποδέχεται και δεν του κάνει τόση εντύπωση. Κάπως το απομυθοποιεί.
Θέλει πολύ θάρρος όλο αυτό που μου περιγράφεις, ειδικά σε μια τόσο νεαρή ηλικία.
Ισχύει. Θα ήταν ίσως, πιο εύκολο να αλλάξω για να μοιάσω στα παιδιά που με περιφρονούσαν, αλλά σκεφτόμουνα πάντα ότι αυτοί που συμπεριφέρονται έτσι σε ένα άλλο παιδί, δεν είναι καλοί άνθρωποι. Κι εγώ, αν κάτι θέλω, πρώτα και πάνω απ’ όλα στη ζωή μου, είναι να είμαι ένας καλός άνθρωπος. Αυτό με ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ποτέ δεν ακολούθησα τον εύκολο δρόμο. Προτιμώ η ζωή μου να είναι πιο δύσκολη, αλλά να ξέρω ότι στο τέλος της ημέρας παρέμεινα πιστή σε αυτά που πιστεύω.
Διάβασε ακόμη – Σοφία Χατζηπαντελή: Επέλεξε δημιουργία Κύπριου σχεδιαστή που διαπρέπει στο εξωτερικό
Πώς μεταφραζόταν ο εκφοβισμός στην καθημερινότητά σου ως μαθήτριας;
Υπήρχε και το λεκτικό bullying, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Κανένας δεν ήθελε να κάτσει δίπλα μου στην τάξη. Την ώρα του γεύματος είτε καθόμουνα μόνη μου σε ένα τραπέζι μέσα σε μια κατάμεστη καφετέρια είτε πήγαινα στην αίθουσα της τέχνης μέχρι να περάσει η ώρα. Απομονωνόμουν εκεί και ζωγράφιζα. Κάθε δύο εβδομάδες περίπου, οι υπόλοιποι μαθητές μού μουντζούρωναν τα σχέδια. Αλλά τίποτα από αυτά δεν με πείραζε γιατί είχα πει στον εαυτό μου ότι εγώ θα έκανα άλλα σχέδια. Όταν η αίθουσα της τέχνης δεν ήταν διαθέσιμη, καθόμουνα στην τουαλέτα μόνη μου για να φάω το φαγητό μου.
Από πού αντλούσες δύναμη;
Ήμουν από τη φύση μου δυναμική, αλλά φρόντιζε να μου το υπενθυμίζει και ο αδερφός μου, ο Άρης μου. Ο Άρης είναι ο καλύτερός μου φίλος και ο πιο έξυπνος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ. Είναι έναν χρόνο μεγαλύτερός μου και πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο. Έβλεπε όλα αυτά που περνούσα και ξέρω πως ήταν και γι’ αυτόν δύσκολο, αλλά ήταν δίπλα μου. Μου έλεγε πάντα πως δεν μπορώ να έχω απαιτήσεις από ανθρώπους που αδυνατούν να καταλάβουν. Σταδιακά, όλο αυτό με έκανε να διαφοροποιήσω κι εγώ τον τρόπο σκέψης μου. Από μια φάση και μετά, το είχα κάνει ξεκάθαρο στον εαυτό μου ότι, επειδή οι άλλοι δεν με θέλουν, δεν σημαίνει πως εγώ δεν αξίζω. Ή ότι θα ζήσω τη ζωή μου όπως αυτοί θέλουν. Μπορείς να μην με θέλεις, αλλά η γνώμη σου δεν μπορεί να με ορίσει. Ή να καθορίσει τις επιλογές μου.
Φαντάζομαι ότι τα αρνητικά σχόλια συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Δέχθηκα πολύ bullying και από τα social media λόγω των φρυδιών μου, αλλά ποτέ δεν με ένοιαξε γιατί εγώ μπορούσα να αντέξω τα κακά σχόλια. Δεν τα άκουγα πρώτη φορά, τα είχα συνηθίσει από παιδί. Σκεφτόμουν όμως, ότι με το να είμαι εγώ διαφορετική, το κάνω πιο εύκολο και για άλλους που θέλουν να είναι διαφορετικοί, αλλά ίσως, φοβούνται.
Μιλάς πολύ για τη διαφορετικότητα. Πολλοί ταυτίζουν τη διαφορετικότητά σου με τα φρύδια σου. Εσύ όμως είσαι πολλά παραπάνω από τα φρύδια σου. Πώς το βιώνεις εσύ όλο αυτό;
Όταν κάνω κάτι, με ενδιαφέρει πολύ το αποτύπωμά μου σε αυτόν τον χώρο. Δηλαδή, το τι θα αφήσω πίσω μου. Αν σε πενήντα χρόνια, ανατρέξει κάποιος στη μόδα του σήμερα, δεν θέλω το πιο σημαντικό που θα διαβάσουν για μένα να είναι για τα φρύδια μου. Δεν θέλω να με θυμούνται μόνο ως την κοπέλα με το ενωμένο φρύδι. Η κληρονομιά μου θέλω να είναι κάτι μεγαλύτερο από αυτό. Θέλω με θυμούνται ως την κοπέλα που επέλεξε να παραμείνει αυτή που είναι, ακόμα κι αν όλοι γύρω της δεν την αποδέχονταν. Και αυτή η κοπέλα υπήρξε δυνατή, δεν έκανε εκπτώσεις και εν τέλει κατάφερε να επιτύχει πολλά παραπάνω απ’ ό,τι και η ίδια φανταζόταν.
Κατάφερες πράγματι πολλά πράγματα στον χώρο και, μάλιστα, τα κατάφερες χωρίς να πληροίς τα “κλασικά” στερεότυπα ενός μοντέλου, όπως τουλάχιστον τα είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια. Και αυτό από μόνο του στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα προς τα έξω, ειδικά σε ανθρώπους που παλεύουν να χωρέσουν σε συγκεκριμένα καλούπια για να είναι αρεστοί.
Ας ξεκινήσουμε από αυτό το πολύ σημαντικό. Όπως αλλάζουμε εμείς, έτσι αλλάζει και η μόδα και τα πρότυπα ομορφιάς ακόμα. Εγώ λέω πάντα ότι αν θέλει κανείς να δουλέψει και να ξεχωρίσει σε αυτόν τον χώρο, το πιο μεγάλο λάθος που μπορεί να κάνει είναι να αλλάξει τον εαυτό του χάριν της μόδας ή της ομορφιάς. Διότι, έτσι κι αλλιώς, η μόδα και η ομορφιά θα αλλάζουν – αναλόγως των εποχών και των τάσεων – κι αν εσύ αλλάζεις μαζί τους, θα ξεχάσεις στην πορεία το ποιος πραγματικά είσαι. Και αν το τίμηματού να μην αλλάζεις είναι να μην σε θέλουν, είναι εντάξει. Το στοίχημα, νομίζω, είναι να αλλάξεις το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα και μέσω της σκληρής δουλειάς να τους πείσεις ότι αξίζεις να υπάρχεις σε αυτόν τον χώρο. Όπως κι αν επιλέξεις να είσαι.
Συνάντησες δυσκολίες λόγω της διαφορετικότητάς σου;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Κοίτα, είτε είσαι διαφορετικός είτε όχι, στη μόδα θα συναντήσεις δυσκολίες γιατί είναι ένας χώρος από τη φύση του δύσκολος και σκληρός. Και αυτό είναι σημαντικό να το αντιληφθεί όποιος θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με τον χώρο. Τώρα, όσον αφορά εμένα, μπορώ να πω ότι στα πρώτα μου βήματα στάθηκα πολύ τυχερή. Όταν έγινα viral στο ίντερνετ, όλα τα μεγάλα περιοδικά μόδας με στήριξαν, με σύστησαν στο κοινό και είπαν «ορίστε, αυτή είναι η Σοφία Χατζηπαντελή και αυτή τώρα αλλάζει την ομορφιά». Και δεν με παρουσίασαν απλώς ως την κοπέλα με το ενωμένο φρύδι. Τότε, εγώ ήμουν ακόμη στο πανεπιστήμιο. Αφού τελείωσα τις σπουδές μου, πήγα στο Λονδίνο και ήμουν ήδη γνωστή στον κόσμο της μόδας. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
Είναι, όμως, αρκετή η τύχη για να πετύχει κανείς;
Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να άνοιξαν εύκολα οι πόρτες για μένα, αλλά απ’ εκεί και πέρα έπρεπε να αποδείξω ότι αξίζω να παραμείνω σε αυτόν τον χώρο. Και αυτό ήταν δίκοπο μαχαίρι. Διότι όλοι ήξεραν τη Σοφία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι πραγματικά μπορεί να κάνει. Και, φυσικά, επειδή με ήξεραν, είχαν και προσδοκίες από εμένα, τις οποίες κάπως έπρεπε να εκπληρώσω. Μερικές φορές όταν δεν σε ξέρουν, είναι πιο εύκολο να κάνεις τη μεγάλη έκπληξη. Οπότε η τύχη είναι μεν σημαντική, αλλά δεν μπορεί να κάνει όλη τη δουλειά. Τα υπόλοιπα είναι στο χέρι σου. Νομίζω ότι το πιο δύσκολο είναι να μπεις σε αυτόν τον χώρο και να σε μάθουν.
Τι θα έλεγες σε ένα νέο παιδί από την Κύπρο που θέλει να ασχοληθεί με τη μόδα;
Στην Κύπρο έχουμε πάρα πολύ ταλέντο. Ξέρεις, έχω δουλέψει σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες της μόδας, αλλά το ταλέντο που υπάρχει στην Κύπρο δεν το έχω συναντήσει πουθενά. Ωστόσο, καλώς ή κακώς, αν κάποιος θέλει να κάνει κάτι σημαντικό στον χώρο της μόδας, πρέπει να πάει στο εξωτερικό.
Νιώθω ότι αγαπάς πολύ την Κύπρο.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο. Κάθε φορά που μιλάω για την Κύπρο και τους ανθρώπους της, συγκινούμαι. Όπως σου είπα και πριν, είμαστε ένα πολυτάλαντο νησί. Αυτοί που στο εξωτερικό κινούν τα νήματα στον χώρο της μόδας είναι όλοι Κύπριοι. Και υπάρχει μια αλληλεγγύη μεταξύ των Κυπρίων του εξωτερικού. Ο χώρος της μόδας είναι σκληρός, αλλά αν κάποιος ξέρει ότι είσαι Κύπριος, σε αγκαλιάζει και θέλει να σε βοηθήσει.
Κι εσύ βοηθάς πολύ τους νέους ανθρώπους στον χώρο.
Ναι, γιατί κι εγώ ήμουν κάποτε σε αυτήν τη θέση και κάποιοι άλλοι βοήθησαν εμένα. Αν καταλάβω ότι κάποιος αξίζει, θα τον βοηθήσω. Θα αναφέρω το όνομά του εκεί που πρέπει. Θα τον συστήσω στον κόσμο της μόδας. Θα τον καλέσω σε ένα πάρτι για να δικτυωθεί και να βρεθεί με ανθρώπους που διαφορετικά, θα ήταν δύσκολο να συναντήσει. Δεν μου κοστίζει κάτι.
Μέσα στον Οκτώβριο παρευρέθηκες στα βραβεία της Madame Figaro, έναν θεσμό που τιμά τις γυναίκες. Δυστυχώς ζούμε ακόμα σε πατριαρχικές κοινωνίες, στις οποίες πολλές φορές η γυναίκα υποτιμάται. Εσύ στη δική σου πορεία συνάντησες δυσκολίες μόνο και μόνο επειδή ήσουν γυναίκα;
Ξεκάθαρα. Ακόμα και μέχρι σήμερα συναντώ δυσκολίες επειδή είμαι γυναίκα και δη, μια νέα γυναίκα. Για παράδειγμα, όταν πήγα στην Ελλάδα, για να δουλέψω στην τηλεόραση, έπρεπε να αποδείξω ξανά την αξία μου. Έπρεπε να τους πείσω ότι δεν βρίσκομαι εκεί ως μια ενδιαφέρουσα, γυναικεία παρουσία που θα ανεβάζει απλώς τα νούμερα. Ξέρεις, είμαι 26 χρονών. Είμαι γυναίκα. Και είμαι μια γυναίκα που κάποτε θέλει να είναι ντυμένη με πολύ λίγα ρούχα και άλλοτε ντυμένη σαν γιαγιά. Είμαι μια γυναίκα με εκκεντρικό στυλ που μπορεί να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Και αυτό από μόνο του εμπεριέχει μια έξτρα δυσκολία.
Έχοντας μια τόσο επιτυχημένη πορεία στο εξωτερικό, γιατί αποφάσισες να πας στην Ελλάδα;
Δεν το έκανα σίγουρα, επιδιώκοντας την προσωπική προβολή. Το έκανα γιατί πραγματικά ήθελα να βοηθήσω κόσμο. Ήταν και για μένα ρίσκο. Στην Ελλάδα αρκετοί με αντιμετώπισαν με καχυποψία γιατί είδαν μια νέα γυναίκα που είναι αυτή που είναι και νόμιζαν ότι είχα άγνοια κινδύνου ή ότι ήμουν αφελής. Επίσης, ήταν και το θέμα της γλώσσας γιατί τα ελληνικά μου δεν είναι πολύ καλά, αν και εκτός πλατό είναι πολύ καλύτερα. Αυτό με φόβιζε, αλλά στην τελική ήταν για μένα πιο σημαντικό να το κάνω, για να βοηθήσω. Όπως και βοήθησα ήδη αρκετές κοπέλες. Συνεχίζοντας και την προηγούμενή σου ερώτηση, νομίζω ότι η πατριαρχία πρέπει να ενισχύει τη γυναικεία αλληλεγγύη. Δεν πρέπει να έχουμε ανταγωνισμό μεταξύ μας οι γυναίκες. Είναι μεγάλο “όπλο” η γυναικεία αλληλεγγύη. Είναι, ναι, και αυτό μού το έμαθε η μητέρα μου. Ήταν και αυτή έτσι. Με έμαθε να είμαι καλή γυναίκα, προ πάντων προς τις άλλες γυναίκες.
Τι άλλο έμαθες από τη μητέρα σου;
Η μητέρα μου έφυγε από το Λονδίνο στα 33 της. Εγκατέλειψε την καριέρα της και πήγε στην Αμερική για να κάνει οικογένεια. Εκεί, γνώρισε τον πατέρα μου, παντρεύτηκαν και απέκτησαν εμένα και τον αδερφό μου. Ήταν άλλες εποχές τότε. Εμένα, από τότε που ήμουν μικρή, με παρότρυνε πάντα να είμαι καλή μαθήτρια, για να μπορέσω να σταθώ μόνη μου στα πόδια μου και να είμαι ανεξάρτητη. Με έμαθε να πιστεύω στη γυναικεία δύναμη. Ίσως το σημαντικότερο που μου έμαθε, ήταν να αναζητώ την αγάπη και όχι τα χρήματα, τη φήμη ή τα υλικά αγαθά.
Την έχεις βρει;
Είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω κοντά μου ανθρώπους που με αγαπούν και που με νοιάζονται. Και ειδικά στον χώρο της μόδας, είναι πολύ σημαντικό να έχεις γύρω σου ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Νομίζω ότι, όταν δίνεις αγάπη, κάπως σού επιστρέφεται. Και φυσικά δεν είναι μόνο η αγάπη που λαμβάνεις από τους άλλους. Είναι πολύ σημαντικό να αγαπάμε κι εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Εγώ τώρα, σε αυτήν τη φάση της ζωής, μου θέλω μόνο να προσέχω τον εαυτό μου και να του συμπεριφέρομαι με στοργή.
Και ο έρωτας;
Ξέρεις, σε πολλές συνεντεύξεις με ρωτούσανε για τα ερωτικά μου και μετά έβγαινε μια συνέντευξη, η οποία επικεντρωνόταν μόνο σε αυτά. Έλεγα τόσα σημαντικά πράγματα και ξαφνικά κυκλοφορούσε μια συνέντευξη με τίτλο “Αυτός είναι ο καινούργιος σύντροφος της Σοφίας Χατζηπαντελή”. Αυτό με έκανε να στεναχωριέμαι πολύ. Γι’ αυτό θέλω πλέον να μιλώ μόνο για τη Σοφία. Και θέλω να μιλώ μόνο όταν έχω κάτι ουσιαστικό να πω.
Η εμπειρία στο My Style Rocks πώς είναι;
Περνώ πολύ ωραία. Αγαπώ πολύ τα ρούχα, τη μόδα και όταν μιλώ γι’ αυτά, είναι το καλύτερό μου. Βέβαια, να σου πω κάτι; Παρασύρομαι γιατί βλέπω τα ρούχα που φοράνε οι διαγωνιζόμενες και όταν μου αρέσει κάτι, το αγοράζω κι εγώ. Αυτό είναι ίσως, το μόνο “αρνητικό”!
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Δεν θέλω να είμαι συνέχεια μπροστά από τις κάμερες και τα φώτα. Δεν έχω ξεκάθαρη εικόνα, αλλά θα ήθελα να ανοίξω ένα agency, για να μπορέσω να φέρω καινούργια Ταλέντα στον χώρο. Θέλω να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις, την εμπειρία και τις γνωριμίες μου για να βοηθήσω και άλλους ανθρώπους. Νομίζω ότι όλες μου οι κινήσεις υποκινούνται -υποσυνείδητα μερικές φορές- από αυτήν την ανάγκη μου να βοηθώ.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Qu
Μακιγιάζ: Βαλεντίνος Νικολάου
Μαλλιά: Blow Hair Salon
Stylish: Μάρα Πετρίδη
Αssistant stylish: Βασίλης Λοϊζίδης
Θερμές ευχαριστίες στο Gate 22 Boutique Hotel για την παραχώρηση του χώρου για τις ανάγκες τις φωτογράφησης.
