H αγαπημένη σχεδιάστρια μόδας φωτογραφίζεται μαζί με την κόρη της με δημιουργίες από τις συλλογές και των δυο.
Της Νίκης Βριωνίδου
Όταν περνάς την παιδική σου ηλικία ανάμεσα σε υφάσματα, πατρόν και ψαλίδια και ενθουσιάζεσαι που μεγαλώνεις σε αυτό το περιβάλλον και όταν μικρούλα ακόμη ανυπομονείς να φορέσεις τα ρούχα που σου έφτιαξε η μαμά για τα γενέθλιά σου, τότε η απόφαση να σπουδάσεις Fashion Designer μοιάζει ως φυσικό επακόλουθο. Η Έφη Παπαϊωάννου φωτογραφίζεται για πρώτη φορά μαζί με την κόρη της, Εβελίνα – η οποία χαράζει τη δική της πορεία στον χώρο της μόδας – και μάς μιλά για το ξεκίνημά της, τους στόχους της, αλλά και για το πώς “ξεκλείδωσε” την κόρη της για να καταλάβει πού πραγματικά “ανήκει” επαγγελματικά.
Το ραντεβού δόθηκε ένα απόγευμα Παρασκευής στο ατελιέ της Έφης Παπαϊωάννου στην καρδιά της Λευκωσίας. Μαμά και κόρη ντυμένες σε αθλητικό στυλ, με υποδέχτηκαν με ένα πλατύ χαμόγελο και μία ζεστασιά που χαρακτηρίζει και τις δύο. Το στενό δέσιμό τους και η τρυφερή σχέση που έχουν, φαίνεται από τα πρώτα λεπτά που συνομιλεί κανείς μαζί τους. Άλλωστε, πέραν από το ότι είναι μαμά και κόρη, τούς ενώνει ακόμη μία κοινή, μεγάλη αγάπη που δεν είναι άλλη από το σχέδιο και τη μόδα.
“Φέτος συμπληρώνω 17 χρόνια στον χώρο. Ξεκίνησα δειλά δειλά από έναν μικρό χώρο στην οδό Προμηθέως στη Λευκωσία, τον Ιούλιο του 2007. Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με τη μόδα, αλλά δεν πίστευα ότι μπορούσα να το κάνω. Αν και σπούδασα Λογοθεραπεία, ο Άντης ήταν ο άνθρωπος που πίστεψε σε μένα, πριν από εμένα, είδε το πάθος που είχα για τη μόδα και με παρότρυνε να ασχοληθώ με αυτήν. Έτσι, πήγα στο Λονδίνο για σπουδές και επιστρέφοντας ξεκίνησα να κάνω αυτό που αγαπούσα πραγματικά και με έκανε ευτυχισμένη. Νιώθω ευλογημένη γιατί το χόμπι μου έγινε επάγγελμα, έχω λάβει και έχω δώσει αγάπη μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Η επιτυχία είναι ένα φαινομενικό πράγμα και δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου επιτυχημένο με την έννοια ότι δεν εφησυχάζω ποτέ”.
Σήμερα μιλάμε για μία από τις πιο επιτυχημένες Κύπριες σχεδιάστριες, της οποίας η δουλειά έχει ξεφύγει από τα σύνορα του νησιού, διατηρώντας τα τρία τελευταία χρόνια τo δικό της ατελιέ στην Αθήνα.
“Για μένα όλα αυτά τα χρόνια η κάθε μέρα είναι μία άλλη μέρα και είναι και ταυτόχρονα η ίδια μέρα με τη χθεσινή. Έτσι επιλέγω να πορεύομαι. Καθημερινά ευχαριστώ τον Θεό γιατί νιώθω ευλογημένη που κάνω αυτό που αγαπώ και που έχει απήχηση, το αγκαλιάζει και το αγάπα ο κόσμος”.
Γιατί όμως οι γυναίκες την ξεχώρισαν και την επιλέγουν για τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους; Γιατί επιλέγουν τα βραδινά φορέματα και τα νυφικά με την υπογραφή της;
“Όταν δημιουργώ ένα ρούχο, θέλω να φτιάχνω κάτι με το οποίο να νιώθει χαρούμενη και η γυναίκα που το φορά, αλλά κι εγώ η ίδια. Αγαπώ πολύ τις γυναίκες. Μεγάλωσα με γυναίκες – με τη μαμά μου, τη γιαγιά μου, τις θείες μου και τις φίλες μου. Δεν ένιωσα ποτέ ανταγωνισμό παρά μόνο ασφάλεια και αγάπη δίπλα τους. Μετέπειτα ούσα μαμά δυο κοριτσιών κατάλαβα πόσους διαφορετικούς ρόλους μπορεί να έχει μια γυναίκα και δεν θα μπορούσα να μην τις θαυμάζω και να μην τις αγαπώ. Θέλω φορώντας τις δημιουργίες μου να νιώθουν όμορφα, να αλλάζει η διάθεσή τους αλλά και η δική μου. Αν νιώσω πως το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό θα το πω ταπεινά. Δεν θα αναλάβω κάτι απλά για να κάνω μια πώληση”.
ATHENS CALLING
Το 2021 όταν τα πάντα είχαν παραλύσει από μία πανδημία που έπληττε τον πλανήτη, η Έφη Παπαϊωάννου παίρνει την απόφαση και ανοίγει το δικό της ατελιέ στην ελληνική πρωτεύουσα, κάνοντας ακόμη ένα όνειρό της πραγματικότητα.
“Η Αθήνα ήταν ένας στόχος, ένα όνειρο που ήθελα να υλοποιήσω μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια μιας και έχω ιδιαίτερη αγάπη στην πόλη αυτή αλλά και γενικότερα στην Ελλάδα. Σίγουρα η επαφή μου με αγαπημένους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί ήταν η αφορμή για να γίνει πιο έντονη αυτή μου η επιθυμία. Παράλληλα, όλο και περισσότερες Ελληνίδες έδειχναν το ενδιαφέρον τους για τις δημιουργίες μου, αυτό μου έκανε τρομερή εντύπωση και ήταν ένας από τους λόγους που με παρότρυνε να τολμήσω να κάνω το δικό μου ατελιέ στην Αθήνα. Και όλα αυτά έγιναν την περίοδο του κορωνοϊού όπου όλα ήταν κλειστά και επικρατούσε μια μίζερη κατάσταση. Για εμένα αυτό ήταν μια δεύτερη αρχή. Ξεκίνησα πάλι από το μηδέν. Είχα δώσει περιθώριο δύο χρόνια και τώρα είμαστε στον τρίτο χρόνο. Ένιωθα φόβο και αγωνία καθώς ήμουν μια Κύπρια σχεδιάστρια άγνωστη στους περισσότερους στην Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούσε να με κρατήσει τίποτα πίσω αφού ό,τι έκανα το έκανα με πάθος και πολλή αγάπη. Τώρα έχω και εκεί την ομάδα μου, πηγαινοέρχομαι συνεχώς και η αλήθεια είναι κάτι που το απολαμβάνω”.
MOTHER DAUGHTER DUET
Τα τελευταία χρόνια, η Εβελίνα, η μία από τις δίδυμες κόρες της Έφης Παπαϊωάννου, σπουδάζει Fashion Designer στο Λονδίνο, ακολουθώντας ουσιαστικά τον δρόμο της μητέρας της. Αν και η ίδια είχε εκδηλώσει από νωρίς την αγάπη της για το σχέδιο μόδας, πίστευε ότι αυτός είναι ένας χώρος που ανήκε στη μητέρα της και ότι θα έπρεπε να ασχοληθεί με έναν εντελώς διαφορετικό τομέα.
“Για την Εβελίνα ήμουν σίγουρη, από την ηλικία των τεσσάρων, ότι θα ασχοληθεί με κάτι που θα είχε σχέση με την τέχνη. Έβλεπα την καλλιτεχνική της φύση, ωστόσο, δεν της το είχα πει ποτέ, την άφησα να το ανακαλύψει μόνη της. Λόγω του ότι τα κορίτσια ήταν δίδυμα έβλεπα τη διαφορά. Η Αθηνά είχε κλίση στις θετικές επιστήμες γι’ αυτό και σπουδάζει βιοϊατρική στο Λονδίνο. Η Εβελίνα είχε από πάντα μια καλαισθησία. Μου έλεγε τι σχέδιο ήθελε για τα ρούχα στα γενέθλιά τους που τους τα έραβα πάντα εγώ. Όταν άνοιξα το ατελιέ και τις έπαιρνα, έδειχνε συνέχεια ενδιαφέρον. Δεν φοβόταν να πιάσει το ψαλίδι, να κόψει, έψαχνε υφάσματα, ρωτούσε. Μεγαλώνοντας, είχαν αποφασίσει και οι δύο, άριστες μαθήτριες, να ακολουθήσουν την ιατρική. Όμως έβλεπα την Εβελίνα ότι δεν είχε το πάθος της Αθηνάς. Και μια μέρα τη ρωτάω: “Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να ακολουθήσεις αυτόν τον κλάδο;”. Μου απαντούσε “εντάξει, καλά ναι”. Δεν ήταν σίγουρη. Τότε άρχισα να τη ρωτώ αν θέλει να σπουδάσει Αρχιτεκτονική, Interior, Graphic. Τη ρώτησα στη συνέχεια για το Fashion. Ένιωθα ότι ήθελε να μου το πει, αλλά δεν το έλεγε. Μόλις το πρότεινα, μού χαμογέλασε και μού είπε “Μα αφού είσαι εσύ”. “Ε, ακόμη καλύτερα που είμαι κι εγώ”, θυμάμαι να της λέω. Τελικά πιστεύω ότι της το έβγαλα”.
“Η αλήθεια είναι ότι, όταν ήθελα να ακολουθήσω την ιατρική, η σκέψη μου ήταν τι στολές να δημιουργήσω για τις νοσοκόμες για να διαφέρουν από τις στολές που βλέπουμε σήμερα ή πως θα άλλαζα το interior των ιατρείων, στα οποία πηγαίναμε με την αδερφή μου για να έχουμε μία εμπειρία. Καταλάβαινα ότι κάπου κάτι πάει λάθος, αλλά δεν τολμούσα να σκεφτώ ότι μπορούσα να ακολουθήσω αυτό που έκανε η μαμά. Ένιωθα ότι ήταν λάθος να σπουδάσω Fashion Designer. Φοβόμουν ότι θα ακολουθούσα έναν εύκολο δρόμο. Ότι όλα θα ήταν έτοιμα. Αλλά είχα κάνει λάθος. Το να σπουδάσει κανείς Arts είναι ένας δύσκολος δρόμος γιατί πρέπει να είσαι στο πολλαπλάσιο δημιουργικός και να βάλεις ακόμη περισσότερη προσπάθεια επειδή δεν υπάρχει ύλη, δεν έχει κάτι να διαβάσεις, να μάθεις. Η δουλειά σου πρέπει να ξεχωρίσει από τους άλλους για να μπορέσεις να πας μπροστά”, συμπληρώνει η Εβελίνα.
“Έβλεπα το ταλέντο της, αυτό είναι κάτι που είναι έμφυτο. Το έχεις μέσα σου, δεν μπορεί να σου το διδάξει κάποιος. Να σου διδάξει κάποιος πώς να αγαπήσεις τη γυναίκα, το γυναικείο σώμα; Οι δημιουργίες μας απευθύνονται σε όλες τις γυναίκες, σε όλους τους σωματότυπους”, λέει η Έφη.
“Νιώθω τυχερή που έχω τελικά τη μαμά μου δίπλα μου σε αυτό, όχι μόνο γιατί αισθάνομαι ότι έχω ένα επαγγελματικό περιβάλλον, στο οποίο μπορώ να καταλήξω, αλλά γιατί είναι και η δασκάλα μου. Η μόδα δεν είναι μόνο κάτι αισθητικά ωραίο. Μου έμαθε να ξεχωρίζω και να κρίνω τι ταιριάζει σε μια κοπέλα και τι όχι, πάντα με σεβασμό. Με τον σωματότυπο που έχει πώς να την κάνω να νιώθει όμορφα και να αναδεικνύω τη θηλυκή της πλευρά. Γιατί μπορεί να της δώσεις το πιο όμορφο ρούχο του κόσμου, αλλά, αν δεν την εκφράζει και αν δεν νιώθει αυτοπεποίθηση μέσα σε αυτό, δεν θα μπορέσει να το αναδείξει. Νιώθω ότι η μητέρα μου είναι στην κορυφή. Και είναι τιμή μου να είμαι μαζί της. Απλώς αντιλαμβάνομαι και ξέρω ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου”.
“Η Εβελίνα είμαι σίγουρη ότι θα βρει τον δρόμο της και θα κάνει κάτι δικό της. Είναι ταλέντο”, συμπληρώνει η Έφη.
SUMMER EDITION
Στη φωτογράφηση, Έφη και Εβελίνα φοράνε βραδινά φορέματα, που φέρουν την υπογραφή και των δύο, αφού η Εβελίνα έχει σχεδιάσει και παρουσιάζει γι’ αυτήν τη σεζόν μία συλλογή από 12 δημιουργίες. Ποια είναι η συμβουλή που της έδωσε μπαίνοντας σε αυτόν τον χώρο η μαμά της και θα την κρατήσει για πάντα; “Αυτό που μου είπε από την αρχή και μου λέει πάντα είναι ότι πρέπει να γνωρίζω όλα τα στάδια για μία δημιουργία· από την αρχή, από το πατρόν μέχρι το κέντημα. Αν χρειαστεί να ράψω, να μπορώ να ράψω. Να μελετώ τα υφάσματα και να δουλεύω πολύ σκληρά. Σίγουρα μία σχεδιάστρια θα πρέπει να στήσει μία καλή ομάδα γύρω της, αλλά πρέπει να είναι και η ίδια η πιο σκληρά εργαζόμενη ανάμεσά τους. Επίσης να είμαι επαγγελματίας, συνεπής και να βάζω κάθε φορά μικρούς στόχους και να αντιμετωπίζω με σεβασμό την κάθε γυναίκα που έχω απέναντί μου. Τα μεγάλα όνειρα γίνονται αφού πρώτα προηγηθούν άλλα πιο μικρά. Και σίγουρα ότι δεν πρέπει να συγκρίνω τον εαυτό μου με κανένα”.
“Τώρα που κάνει την πρακτική της εδώ και την βλέπω ότι έρχεται πριν από εμένα, τη βρίσκω να ασχολείται στο ατελιέ με τα πάντα και βλέπω το πάθος που έχει, τής λέω αυτό είναι, γι’ αυτό ήσουν προορισμένη. Είμαι χαρούμενη που βγήκε από μέσα της και είμαι κι εγώ δίπλα της εννοείται για να τη βοηθήσω, αλλά σίγουρα θέλω να βρει τον δρόμο της. Θέλω να νιώθει ότι είναι ανεξάρτητη να δημιουργήσει κάτι δικό της. Είμαστε μαζί! Είμαι και θα παραμείνω δίπλα της όπως είναι προορισμένη η κάθε μητέρα να στηρίζει και να καθοδηγεί τα παιδιά της. Νιώθω ότι μπορώ να είμαι και αντικειμενική με την Εβελίνα, αλλά και αυστηρή. Θα της πω την αλήθεια. Δεν θα την κανακέψω. Για όλα τα θέματα”.
“Η μαμά είναι το support system μου, είναι ο άνθρωπος που με σπρώχνει να φτάσω στα καλύτερά μου και δεν θέλω να την απογοητεύσω. Θέλω και θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι αξίζω που είμαι εδώ δίπλα της”.
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυπριανού
Styling: Mαριάννα Χατζημηνά
Μαλλιά: Πανίκος Τσουλούπας (Le loft hair)
Mακιγιάζ: Νεκταρία Ζορλάκη
Θερμές ευχαριστίες στη Λέσχη Ιπποδρομιών Λευκωσίας για την παραχώρηση του χώρου για τις ανάγκες της φωτογράφησης.
