Ο ταλαντούχος στιχουργός Σταύρος Σταύρου υπενθυμίζει γιατί τα πάντα ξεκινάνε από τον πολιτισμό.
Οι βουλευτικές εκλογές πλησιάζουν και οι υποψήφιοι των κομμάτων παρελαύνουν καθημερινά στις οθόνες μας. Την ίδια ώρα, οι στιγμές που περνάμε τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο είναι κρίσιμες. Κυπριακό, πανδημία, οικονομία, διαφθορά, καταγγελίες για περιστατικά παρενόχλησης… Σε μια εκλογική μάχη που οι υποψήφιοι θα είναι -πιθανότητα- περισσότεροι από κάθε άλλη φορά, είναι σημαντικό να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που διεκδικούν την ψήφο μας και τις απόψεις τους για όλα τα πιο πάνω θέματα.
“Και ο πολιτισμός;”, αναρωτιέται κανείς. Σε μια περίοδο που οι επαγγελματίες των τεχνών αγωνίζονται να κρατηθούν -μεταφορικά και κυριολεκτικά- ζωντανοί, ο πολιτισμός απουσιάζει για άλλη μια φορά από την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η στήριξη της πολιτείας προς τις τέχνες και τους ανθρώπους της υπήρξε διαχρονικά μηδαμινή. Τώρα όμως, περισσότερο από ποτέ, είναι η στιγμή των ανθρώπων του πολιτισμού να ακουστούν. Όχι μόνο για τα εκ των έσω σκοτάδια που το τελευταίο διάστημα βγαίνουν προς το φως, αλλά και σχετικά με τη θέση του πολιτισμού στην κοινωνία, καθώς και τον διάλογο που οφείλει να αναπτυχθεί μεταξύ της κοινωνίας αυτής και των ανθρώπων του πολιτισμού. Και φυσικά την πολιτιστική πολιτική που είναι αναγκαίο να εφαρμόσουν οι έχοντες την εξουσία.
Διάβασε ακόμη – ΑrtsBits: Μέχρι ν’ αγκαλιαστούμε ξανά…
Κακά τα ψέματα, όσοι ασχολούμαστε με τον πολιτισμό γνωρίζουμε καλά ποια πολιτικά πρόσωπα βρίσκονται κοντά στον πολιτισμό. Τους βλέπουμε στις θεατρικές αίθουσες, τους συναντάμε στους συναυλιακούς χώρους, τους ακούμε στις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Με τους υπόλοιπους όμως τι γίνεται; Το να ακούσουμε τις απόψεις τους για θέματα πολιτισμού δε θα έπρεπε να είναι επιλογή δική τους.
Επιβάλλεται να γνωρίζουμε τις θέσεις τους. Τα σχέδιά τους. Το όραμά τους. Το “δεν είναι το θέμα μου” δεν είναι κάτι που μπορώ προσωπικά να δεχτώ. Ο πολιτισμός είναι το θέμα μου, το θέμα τους, το θέμα μας.
Η δημιουργία και η σωστή λειτουργία του Υφυπουργείου Πολιτισμού, οι επιχορηγήσεις, η καταγραφή των επαγγελματιών του πολιτισμού και η αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων του κάθε κλάδου ξεχωριστά, η πνευματική ιδιοκτησία, η αναγνώριση του καθεστώτος του καλλιτέχνη… Ναι, όλα αυτά είναι θέμα τους. Είναι θέμα μας. Και οφείλουν όλοι να έχουν άποψη, όπως έχουν για το κυπριακό, την οικονομία και τόσα άλλα θέματα. Εξάλλου, από τον πολιτισμό ξεκινάνε όλα… Γιατί όταν ο πολιτισμός είναι απών, τότε είναι που γεννιούνται όλων των ειδών τα “δαιμόνια”. Δαιμόνια πολύ πιο επικίνδυνα από δαιμόνια μεταφορικά και ανώδυνα, που κρύβονται στους στίχους ενός (οποιουδήποτε) τραγουδιού…
