Τι σημαίνει ο new age νεολογισμός.
Όχι, δεν πρόκειται για κάποιο revival μιας υποκουλτούρας που πέρασε και δεν άγγιξε πολύ κόσμο. Το “νέο ROMO”, που αποτελεί κάτι σαν τον διάδοχο του FOMO, είναι το αρκτικόλεξο της φράσης “Relief Of Missing Out” και έρχεται να περιγράψει τη συνειδητοποίηση μιας νέας κατάστασης: ότι όλο και πιο πολλοί άνθρωποι (υποτίθεται πως) δε θέλουν να παρακολουθούν πια την επικαιρότητα, για να διατηρήσουν την ψυχική τους υγεία.
Διάβασε ακόμη – Nomophobia: Eίναι αυτή η νέα φοβία της σύγχρονης εποχής;
Το επιστημονικό έρεισμα του ROMO προέρχεται από μια βρετανική έρευνα που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο στην επιστημονική επιθεώρηση Political Communication. Τα συμπεράσματά της προέκυψαν από εις βάθος συνεντεύξεις με 43 άτομα, που επέλεξαν να αποκοπούν από τις πηγές ενημέρωσης και πληροφορούνταν σπάνια για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες δικαιολόγησαν την επιλογή τους ως απάντηση στην αναστάτωση που τους προκαλούσαν τα κοινωνικά δίκτυα και οι ειδήσεις που μετέφεραν.
Προς το παρόν, λοιπόν, δεν έχει διεξαχθεί ακόμη μια μεγάλης κλίμακας μελέτη έτσι ώστε να μπορούμε να μιλήσουμε με ασφάλεια για το ROMO ως κοινωνικό φαινόμενο ούτε έχουμε τη δυνατότητα διασταύρωσης των ευρημάτων της βρετανικής μελέτης μ’ εκείνες άλλων επιστημόνων. Μπορούμε όμως να πιάσουμε στον αέρα την ύπαρξη του ROMO διαισθητικά. Κι αυτό διότι τα τελευταία δύο με τρία χρόνια το συνεχές σφυροκόπημα από τα δεινά που πλήττουν την ανθρωπότητα –κορονοϊός, οικονομική ύφεση, πόλεμος στην Ουκρανία, ενεργειακή κρίση– εντείνει το αίσθημα της συνεχούς επισφάλειας, που δυναμιτίζεται από το doomscrolling, την τάση να σκρολάρουμε μηχανικά το newsfeed μας στα social media, που είναι γεμάτο “δυσοίωνες ειδήσεις”.
Είναι λογικό να γυρίζουμε την πλάτη μας σε μια πραγματικότητα γεμάτη παιδοβιασμούς, γυναικοκτονίες, πολέμους, θανάτους από ασθένειες για τις οποίες δεν υπάρχει γιατρικό. Το λες και τακτική συναισθηματικής επιβίωσης. Επίσης, “ψυχανεμιζόμαστε” το ROMO και ως στοπ-αντίδραση για να γλιτώσουμε όχι μόνο από την αρνητικότητα, αλλά και από τις “τέλειες ζωές του Instagram”, που είμαστε καταδικασμένοι να μη ζήσουμε ποτέ. Αποφεύγουμε την έκθεση σε ένα lifestyle που είναι out of reach, όπως εκείνο της Paris Hilton, το οποίο από ένα σημείο και μετά παύει να είναι “ένοχη απόλαυση” και έρχεται να μας θυμίσει ότι αποτελούμε τον “πιο αδύναμο κρίκο” στην κοινωνική διαστρωμάτωση.
Τι ώρα είναι, τι μέρα και ποια χρονιά
Στην ουσία του το ROMO είναι από τη μία το φυσικό επακόλουθο του κορεσμού από το FOMO (Fear Of Missing Out) και από την άλλη το έτερο άκρο του. Το FOMO, που ως new age ορισμός ενός κοινωνικού φαινομένου θεωρείται “κοινή γνώση” και ξεπερασμένος για να ασχοληθεί κανείς σε έκταση μαζί του, έχει να κάνει με την εμμονική επιθυμία να θέλεις να γνωρίζεις τα πάντα και να συμμετέχεις, διαδικτυακά ή IRL (In Real Life), σε ό,τι θεωρείται “άχαστο”. Αλλιώς, σε καταλαμβάνει τρόμος. Αν δεν έχεις δει το Maestro, αν δεν ξέρεις πώς εξελίσσεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, αν δεν κατάφερες να παρευρεθείς στο block party της Στέγης τον Οκτώβριο, να σου το το FOMO να σε κατατρέχει, να σε εξουσιάζει σαν τα φρικιά και τους δαίμονες που έτρεχαν πίσω από τη βασίλισσα/Ροζάνα/Άννα Βίσση στη ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα.
Συγγενές concept με το ROMO είναι το παλαιότερο JOMO (Joy Of Missing Out), που έχει να κάνει με την ηδονή που σου προσφέρει το να μη γνωρίζεις τι συμβαίνει γύρω σου και το πιο πιθανό είναι να το έχεις απολαύσει στις διακοπές σου, όπως και το λιγότερο “εύηχο” DCAMO (Don’t Care About Missing Out), που είναι απλώς το να μη σε νοιάζει αν χάσεις κάτι “άχαστο”.
Πηγή: madamefigaro.gr
Φωτογραφία: istock
