“Μεγάλωσα μόνη μου έναν υπέροχο άνθρωπο. Έχω λίγους, αλλά πολύ καλούς φίλους”
Της Άντριας Γεωργίου
Mε τη Χριστίνα συναντηθήκαμε ένα πρωινό, στα τέλη Νοεμβρίου, στη Λεμεσό. Κατέβηκε από το αυτοκίνητο φορώντας ένα πολύ κίτρινο μπουφάν που, κάπως νομίζω, αντανακλούσε τη φανταχτερή αύρα της. Είχα προετοιμάσει για τη συνέντευξη μερικές ερωτήσεις, ωστόσο, μια ώρα μετά, πατώντας το pause στο μαγνητόφωνο, συνειδητοποίησα πως δεν κοίταξα ούτε μια φορά τη χειρόγραφη, κακογραμμένη κόλλα μου. Της ζήτησα απλώς να μου διηγηθεί την ιστορία της κι αυτή με αφοπλιστική εντιμότητα -πρώτα προς τον εαυτό της- το έπραξε. Η ιστορία της Χριστίνας Μιχαήλ δεν είναι μια ιστορία συνταρακτική, γραμμένη με πομπώδη γράμματα και δραματικές ανατροπές. Είναι, ωστόσο, μια ιστορία γεμάτη χρώματα, έμπνευση, δύναμη, χαμόγελα και άπειρη αγάπη. Μου τη διηγήθηκε σε μια περίοδο που είχα πολλή ανάγκη να ακούσω ότι αρκεί να έχουμε ανοιχτή καρδιά και η ζωή θα μας οδηγήσει εκεί που πρέπει να μας οδηγήσει. Η Χριστίνα ασχολείται επαγγελματικά με τον αθλητισμό, αγαπά πολύ τη μόδα, αλλά θέλει πρώτα και πάνω απ’ όλα να είναι ένας καλός άνθρωπος. Και ίσως αυτό να είναι, τελικά, που την οδήγησε εδώ που βρίσκεται σήμερα.
Η δύσκολη οδός
Γεννήθηκα στη Βουλγαρία, αλλά τα περισσότερά μου χρόνια τα έζησα στην Κύπρο, την οποία αγαπώ βαθιά. Όταν ήρθα εδώ, ήμουν έγκυος δύο μηνών τον γιο μου. Σήμερα είναι 27 χρόνων και εργάζεται ως δικηγόρος. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτόν. Θεωρώ πως είναι πολύ καλύτερος άνθρωπος από εμένα. Μπορεί να έκανα καλή δουλειά στην ανατροφή του, αλλά ξέρω παράλληλα πως με στερήθηκε αρκετά, γιατί έπρεπε να δουλεύω πολύ. Ήμουνα μόνη στην Κύπρο, οι γονείς μου ζούσαν στη Βουλγαρία και με τον πατέρα του είχαμε χωρίσει όταν ήταν τριών ετών. Κι αυτό σίγουρα δεν ήταν εύκολο. Δυσκολεύτηκα, ναι. Ωστόσο, μπορείς πάντα να μεμψιμοιρείς ή να παλέψεις για να πετύχεις. Ο δεύτερος δρόμος απαιτεί πολλή δύναμη. Είναι ο δύσκολος δρόμος. Ο αθλητισμός και η πειθαρχία που απαιτεί αυτός ο χώρος, πιστεύω ότι με βοήθησαν να ισορροπήσω ανάμεσα στο να είμαι καλή μητέρα και ταυτόχρονα καλή επαγγελματίας.
Αν πρέπει να περιγράψω αυτήν την πορεία, ίσως, η λέξη που θα χρησιμοποιούσα να ήταν η ευγνωμοσύνη. Και με το χέρι στην καρδιά, μπορώ να πω ότι αν σήμερα είναι η τελευταία μου μέρα στη Γη, νιώθω πως έκανα τα πάντα. Μεγάλωσα μόνη μου έναν υπέροχο άνθρωπο. Έχω λίγους, αλλά πολύ καλούς φίλους, στους οποίους μπορώ να στηριχτώ ανά πάσα στιγμή. Αγάπησα και αγαπήθηκα πολύ. Έκανα και έζησα τα πάντα. Και δεν μετανιώνω για τίποτα από αυτά. Νιώθω πλήρης. Εννοείται ότι πάντα η ζωή θα μπορούσε να ήταν διαφορετική, πάντα θα μπορούσαν τα πράγματα να συνέβαιναν αλλιώς. Αλλά, στην τελική, πρέπει να είσαι ευγνώμων γι’ αυτά που έχεις. Διαφορετικά δεν θα μπορέσεις ποτέ να συναντήσεις την ευτυχία.
Εγώ επιλέγω συνειδητά να νιώθω χαρούμενη και ευγνώμων για ό,τι έχω και για ό,τι πέτυχα. Δεν ξέρω αν αυτά είναι πολλά ή λίγα. Συνειδητοποίησα, ωστόσο, σ’ αυτήν τη διαδρομή πως τίποτα στη ζωή δεν χαρίζεται. Πρέπει να δημιουργούμε ευκαιρίες και να δουλεύουμε σκληρά. Πρέπει να είμαστε δραστήριοι και δεκτικοί, να έχουμε ανοιχτά τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά μας. Και τότε, με έναν δικό της τρόπο, η ζωή θα μας βγάλει εκεί που πρέπει να μας βγάλει. Νομίζω ότι η συνταγή της επιτυχίας -και της ευτυχίας- είναι απλή. Χρειάζεται μόνο να είσαι θετικός άνθρωπος, να έχεις δύναμη και την ίδια στιγμή να δίνεις δύναμη στους άλλους. Νιώθω ότι και στη δική μου περίπτωση κάπως έτσι λειτούργησαν τα πράγματα. Προσπαθώ πάντα να βρίσκω και να βλέπω το καλό στους άλλους. Προσπαθώ να είμαι διαθέσιμη για τους ανθρώπους μου. Θέλω πρώτα και πάνω απ’ όλα να είμαι ένας σωστός άνθρωπος.
Διάβασε ακόμη – Εντυπωσιακή η Χριστίνα Μιχαήλ με designer δημιουργία από το Anemi
Women power
Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι ήμουν γυναίκα έκανε πιο δύσκολα τα πράγματα. Πιστεύω, όμως, πολύ στις γυναίκες και στη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. H δύναμη που έχει μια γυναίκα και μία μάνα δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα στον κόσμο. Νομίζω ότι η μόνη διαφορά που έχουμε με τους άνδρες είναι η περιπλοκότητα. Εμείς είμαστε γεμάτες συναισθήματα, χρώματα, ενέργεια, αγάπη και ανασφάλειες. Και είναι εντάξει να έχουμε ανασφάλειες. Αυτό που λέω πάντα είναι πως οι άνδρες έχουν αδυναμίες, ενώ οι γυναίκες ανασφάλειες. Πρέπει σίγουρα να δουλέψουμε με αυτές, για να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε όσα πραγματικά μας αξίζουν και να εκπροσωπηθούμε επαρκώς σε τομείς που εξακολουθούν να είναι ανδροκρατούμενοι. Αγαπώ πολύ τις γυναίκες και έχω πολύ δυνατές σχέσεις με αυτές. Οφείλουμε να στηρίζουμε και να συμπληρώνουμε η μια την άλλη.
Ο έρωτας
Κοιτάζοντας πίσω, σκέφτομαι ότι η ζωή μπορεί να είναι πολύ παράξενη και συνάμα απρόβλεπτη. Το μόνο που χρειάζεται, μερικές φορές, είναι να βρεθείς στο κατάλληλο μέρος τη σωστή στιγμή. Αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους που συναντάμε στη ζωή μας. Τον Φεβρουάριο του 2020, ήμουν καλεσμένη κάποιων φίλων στο Σεν Μόριτζ και εκείνη την περίοδο γινόταν εκεί το Gourmet Festival. Ο σύντροφός μου είναι διάσημος chef και ιδρυτής του φεστιβάλ. Γνωριστήκαμε τυχαία, δύο μέρες μετά έπρεπε να επιστρέψω στην Κύπρο και η επικοινωνία μας συνεχίστηκε μέσω τηλεφώνου, για τεσσερισήμισι μήνες, λόγω του lockdown που ακολούθησε. Την πρώτη μέρα που άνοιξαν τα σύνορα, ήρθε στην Κύπρο και από τότε ζούμε μαζί, μοιράζοντας τον χρόνο μας μεταξύ της Λεμεσού και του Σεν Μόριτζ στην Ελβετία.
Ο αθλητισμός
Ο αθλητισμός είναι μια αγάπη που υπήρχε στη ζωή μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Εργάζομαι ως personal trainer και σύμβουλος ευεξίας. Είμαι από τις πρώτες γυμνάστριες που έκαναν personal training στην Κύπρο και η πρώτη που παρουσίασε ένθετο γυμναστικής στην κυπριακή τηλεόραση, πίσω στο μακρινό 1998. Αυτό ήταν κάτι που ξεκινήσαμε με τον Άντη Χατζηκωστή. Ο Άντης ήταν ένας άνθρωπος φωτεινός, με όραμα και πρωτοποριακές ιδέες.
Ως αθλήτρια, επίσης, ευτύχησα να λάβω πολλές παγκόσμιες διακρίσεις. Κατέκτησα τρεις φορές την πρώτη θέση στο “Miss Fitness Greece”, καθώς και τη δεύτερη θέση στο “The World Fitness Cup” το 2006.
Αυτήν την περίοδο, εκτός από τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες στην Κύπρο, δραστηριοποιούμαι και στην Ελβετία. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, ασχολούμαι με τη διοργάνωση του St Moritz Longevity Summit ως μία εκ των ιδρυτριών του. Πρόκειται για μια συνάντηση σε πολύ υψηλό επίπεδο, η οποία θα λάβει χώρα τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στο Σεν Μόριτζ και θα φιλοξενήσει διεθνούς φήμης ομιλητές και επιστήμονες από τον χώρο της υγείας και της ευεξίας.
H μόδα και τα επικίνδυνα πρότυπα
Εκτός από τον αθλητισμό, αγαπώ πολύ και τη μόδα. Πιστεύω ότι οι δύο χώροι συνδέονται με κάποιον τρόπο. Χαίρομαι, ωστόσο, που ο χώρος της μόδας αλλάζει τα τελευταία χρόνια, καταρρίπτοντας μερικά επικίνδυνα στερεότυπα που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Η φιλοσοφία που προωθούσε τα πολύ αδύνατα -σχεδόν στα όρια της ανορεξίας- μοντέλα ήταν σίγουρα επικίνδυνη και ξεκινώντας από τα catwalks, διαμόρφωσε εν πολλοίς και κοινωνικά πρότυπα. Ευτυχώς, αυτό αρχίζει να αλλάζει και πλέον βλέπουμε στις πασαρέλες και πραγματικά σώματα, πραγματικών γυναικών. Σημασία δεν έχει να χωράμε στο size μηδέν, αλλά να έχουμε ένα υγιές σώμα. Για να το πετύχουμε αυτό, είναι πολύ σημαντικό να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Όχι το σώμα μας. Είμαστε, άλλωστε, πολλά παραπάνω από ένα σώμα. Είμαστε ψυχή, πνεύμα και σώμα. Κι αυτό πρέπει να το μεταφέρουμε κυρίως στα νεαρά κορίτσια, που συχνά εγκλωβίζονται σε ψεύτικα πρότυπα και σε αλλοιωμένες εικόνες που, σχεδόν επιτακτικά, τούς επιβάλλονται. Και ξέρεις τι; Το να απολαύσεις μια νόστιμη μακαρονάδα μαζί με ένα ποτήρι κρασί και καλή παρέα είναι κι αυτό ευεξία – και ταυτόχρονα ανεκτίμητο. Νιώθω πως στην τελική ό,τι κάνουμε στη ζωή μας, πρέπει να οδηγεί στην ευτυχία. Πρέπει να μας κάνει ευτυχισμένους.
Το μέλλον
Το μέλλον το κοιτάζω πάντα με αισιοδοξία. Βάζω νέους στόχους και ονειρεύομαι. Δεν γίνεται ποτέ να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε. Πρέπει να μας διακατέχει μια περιέργεια για τη ζωή, να θέλουμε να μαθαίνουμε νέα πράγματα και μέσω αυτής της γνώσης να εξελισσόμαστε. Όσο πιο πολύ μαθαίνουμε, άλλωστε, καταλαβαίνουμε ότι δεν ξέρουμε τίποτα. Αυτό είναι πιστεύω που κάνει τους πολύ επιτυχημένους ανθρώπους να ξεχωρίζουν.
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Wolf
Μακιγιάζ: Χριστιάνα Χριστοφόρου
Hairstyling: Κωνσταντίνος Χαραλάμπους “Hair Gallery”
