Ο ταλαντούχος στιχουργός, Σταύρος Σταύρου μιλά για την τηλεόραση και τις αξέχαστες τηλεοπτικές σειρές που μας χάρισε.
Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος (τουλάχιστον από τους τριαντάρηδες και άνω) που στο άκουσμα της φράσης “δεκαετία του 1990” να μη φέρνει αμέσως στο μυαλό του τις δεκάδες σειρές, δραματικές και κωμικές, που σηματοδότησαν την αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης σε Ελλάδα και Κύπρο. Η επένδυση στη μυθοπλασία ήταν εκείνη την εποχή ένας τρόπος για τα τηλεοπτικά κανάλια να κάνουν αισθητή την παρουσία στης στο νέο αυτό περιβάλλον που είχε ξεκινήσει να δημιουργείται.
Ταυτόχρονα, ήταν για το κοινό η πρώτη επαφή με το κόνσεπτ του ζάπινγκ, αφού μέχρι τότε υπήρχε το μονοπώλιο της κρατικής τηλεόρασης.
Ακούω μέχρι και σήμερα συνομήλικούς μου (παιδιά τότε) να ξέρουν απ’ έξω κάθε ατάκα από το “Κωνσταντίνου και Ελένης”, να γελούν με την αλησμόνητη Ντένη Μαρκορά από τους “Δύο ξένους”, να αναπολούν το χιούμορ των Ρέππα και Παπαθανασίου στις “Τρεις Χάριτες”.
Διάβασε ακόμη – Artbits: Ούτε και λέξη
Δεν ήταν μόνο οι κωμικές σειρές όμως. Την εποχή εκείνη ο Μανούσος Μανουσάκης έκανε αίσθηση με τις αξέχαστες σειρές του, που συνήθως πραγματεύονταν τον απαγορευμένο έρωτα, οι κορυφαίοι ηθοποιοί της εποχής (ακόμα και φίρμες όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη) πρωταγωνιστούσαν σε τηλεοπτικές σειρές, ενώ τα κασέ των συντελεστών έφταναν σε επίπεδα που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί σήμερα.
Η ιδιωτική τηλεόραση ξεκίνησε να κάνει δειλά-δειλά τα πρώτα της βήματα και στην Κύπρο, λίγο αργότερα. Η μυθοπλασία ήταν και στην περίπτωση του τόπου μας το βαρύ πυροβολικό. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την τρέλα που επικρατούσε με το “Παρά πέντε” και στη συνέχεια με το “Βουράτε Γειτόνοι” του Σίγμα.
Η ελληνική (και κυπριακή) μυθοπλασία συνέχισε να ανθίζει και την επόμενη δεκαετία, χαρίζοντάς μας όμορφες δουλειές που άντεξαν στον χρόνο.
Αυτό, όμως, που συνέβη από το 2010 και μετά, κανένας δεν μπορούσε να το φανταστεί. Η οικονομική κρίση κατέστησε το τοπικό τηλεοπτικό προϊόν ανύπαρκτο. Και η λέξη “ανύπαρκτο” δεν είναι υπερβολή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι την τηλεοπτική χρονιά 2014-15 δεν υπήρχε ούτε και μία νέα σειρά στο πρόγραμμα των καναλιών.
Αφορμή για αυτό το κείμενο ήταν κάποιες φωτογραφίες από την έναρξη των γυρισμάτων για πολλές από τις…. πάρα πολλές ελληνικές και κυπριακές σειρές που θα κάνουν πρεμιέρα σε λίγες μέρες. Η επιστροφή στη μυθοπλασία μόνο ελπιδοφόρα μπορεί να είναι. Εξάλλου, σειρές όπως οι “Άγριες Μέλισσες” απέδειξαν τα τελευταία χρόνια ότι το κοινό διψά για δυνατά σενάρια, προσεγμένες παραγωγές και ωραίες ερμηνείες. Ταυτόχρονα, σε μια περίοδο που η κατάσταση στα θέατρα είναι γεμάτη αβεβαιότητα, η τηλεοπτική μυθοπλασία παρέχει στους επαγγελματίες του χώρου μια (έστω και προσωρινή) ασφάλεια που ήταν ανύπαρκτη το τελευταίο διάστημα.
Κλακέτα και φύγαμε. Καλή τηλεοπτική σεζόν!
Φωτογραφία: istock
