Σε ένα σπίτι γεμάτο παιδικά γέλια και όμορφα χρώματα.
Της Τάνιας Νεοκλέους
Αισθάνεται περίεργα όταν της ζητώ να μου παραχωρήσει μία προσωπική συνέντευξη και αυτό διότι η ίδια ως παιδί των περιοδικών έχει συνηθίσει να κάθεται στην αντίθετη πλευρά του μικροφώνου, θέτοντας εκείνη τις ερωτήσεις στα πρόσωπα που συναντά. Ο λόγος που αποδέχεται την πρότασή μου είναι γιατί νιώθει ότι το χρωστά σε κάθε πρόωρο παιδί. Η ίδια, ως μητέρα τριδύμων αλλά και ενός τέταρτου παιδιού, είδε τη ζωή της να αλλάζει προς το καλύτερο, όταν ξεκίνησε να προσφέρει την αγάπη της εμπράκτως και σε άλλες μητέρες που βιώνουν την εμπειρία της προωρότητας. Ως πρόεδρος του Συνδέσμου Φίλων Μονάδας Εντατικής Νοσηλείας Νεογενών Κύπρου Θερμοκοιτίδα Αγάπης, ξέρει από πρώτο χέρι τα προβλήματα που επιφέρει η ελλιπής ενημέρωση των γυναικών γύρω από το θέμα στη χώρα μας. Αυτή νιώθει ότι είναι και η δική της αποστολή. Να τις ενημερώσει, να τις αγκαλιάσει, να τις βοηθήσει. Συντονίσαμε το ραντεβού μας σε μία από τις ελάχιστες, δικές της στιγμές χωρίς τα παιδιά και χωρίς τις δεκάδες υποχρεώσεις της ημέρας της. Στην ώρα που μοιραστήκαμε απολαμβάνοντας ένα ζεστό καπουτσίνο μού αφηγήθηκε ιστορίες γυναικών που βίωσαν με τον δικό τους τρόπο τη μητρότητα. Αλλά και τη δική της…
A story to tell
Κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη. Όταν τελείωσα το σχολείο, πήγα για σπουδές στην Αθήνα, όπου παράλληλα ξεκίνησα να εργάζομαι ως δημοσιογράφος σε περιοδικά. Στην Κύπρο βρέθηκα το 2010, όταν μου έγινε πρόταση να έρθω και να δουλέψω εδώ. Στον πρώτο μήνα μου στη Λευκωσία γνώρισα τον Τζόζεφ, ο οποίος έμελλε να γίνει ο έρωτας της ζωής μου και στη συνέχεια ο σύζυγός μου και ο πατέρας των παιδιών μου. Μοιράζομαι την ιστορία μου για έναν και μοναδικό λόγο. Γιατί ξέρω ότι μ’ αυτήν θα ταυτιστούν πολλές γυναίκες που έχουν βιώσει ή θα βιώσουν την εμπειρία μιας πρόωρης γέννας. Στα 27 μου πληροφορήθηκα από τον γιατρό ότι είμαι έγκυος τρίδυμα. Δεν είχε προηγηθεί εξωσωματική γονιμοποίηση, επομένως αυτή ήταν μια είδηση που μας ξάφνιασε αλλά και μας ενθουσίασε ταυτόχρονα, γιατί ήταν κάτι που και εγώ και ο σύζυγός μου θέλαμε πάρα πολύ. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μία υψηλού ρίσκου εγκυμοσύνη, για την οποία ο γιατρός μάς συνέστησε να κάνουμε μείωση ενός ή ακόμα και δύο παιδιών. Εγώ ήμουν ξεκάθαρη από την αρχή ότι δεν συζητούσα κάτι τέτοιο. Το ίδιο συνέβη και σε επισκέψεις που έκανα σε άλλους γιατρούς. Ψάχνοντας περισσότερο το θέμα, πήγα στην Αγγλία, όπου ο γιατρός με καθησύχασε ότι όλα πήγαιναν καλά. Ο μόνος όρος που μου είχε βάλει ήταν να γεννήσω στο Μακάρειο Νοσοκομείο στη Λευκωσία. Επιστρέφοντας στην Κύπρο, με τρόμο διαπίστωσα ότι οι θερμοκοιτίδες ήταν υπερπλήρεις. Αυτό μου προκάλεσε τεράστια αναστάτωση και ταυτόχρονα αβεβαιότητα για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση που έφτανε η ώρα να γεννήσω και δεν θα υπήρχε διαθέσιμος χώρος. Μιλώντας με τον γιατρό μου, πήρα τελικά την απόφαση να γεννήσω στην Ελλάδα. Μετά από 34 βδομάδες και τέσσερις ημέρες κύησης, έφερα τελικά στον κόσμο τρία υγιέστατα μωρά: Τον Γιώργο, τη Μαρίνα και τον Πάνο.
Η Θερμοκοιτίδα Αγάπης
Επιστρέφοντας στην Κύπρο με τα τρίδυμα να είναι δυόμισι μηνών, ήρθα σε επαφή με τη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών του Μακάρειου Νοσοκομείου και συγκεκριμένα με την Πάνη Παντελίδη, η οποία, βλέποντας τη μεγάλη πρόοδο που σημείωναν τα μωρά αλλά και τη δική μου προθυμία και καλή διάθεση, με έφερε σε επαφή με την τότε πρόεδρο του συνδέσμου Ξένια Ξενοφώντος, μια πολύ αξιόλογη γυναίκα, η οποία έτρεχε μόνη της τα πάντα καταφέρνοντας με πολύ πείσμα να φτάσει τη Θερμοκοιτίδα Αγάπης σε ευρωπαϊκά επίπεδα. Όταν τελικά μού έγινε η πρόταση να αναλάβω, η Θερμοκοιτίδα ήταν ήδη μέλος στο EFCNI τηρώντας τα πρωτόκολλα και λαμβάνοντας όλες τις σχετικές εκπαιδεύσεις. Ένιωθα χρέος μου να αναλάβω και να βοηθήσω αυτούς τους γονείς που περνούσαν αυτήν τη δοκιμασία. Με τους πλείστους είμαστε σε διαρκή επικοινωνία. Κάθε βδομάδα θα μου στείλουνε μήνυμα να με ρωτήσουν αν είμαι καλά, γιατί εκτιμούν τη βοήθεια που τους προσφέρουμε εμπράκτως. Αν με έχει διδάξει κάτι αυτή η εμπειρία, είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να μένεις σε μία γνώμη. Όταν όλοι μου λέγανε δεν θα τα καταφέρεις, εγώ απέκτησα μια δύναμη που ούτε εγώ πίστευα. Σε όλο αυτό, βέβαια, είχα κοντά μου τον σύζυγό μου και τη μητέρα μου, η οποία παράτησε τη ζωή της για να είναι κοντά μου από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα.
Το τέταρτο παιδί
Με τον Τζόζεφ ήμασταν αρκετά χρόνια μαζί πριν αποκτήσουμε την οικογένειά μας και λέγαμε πάντα ότι θέλαμε πολλά παιδιά. Όταν αυτή η επιθυμία μας έγινε πραγματικότητα, πήρα την απόφαση να παρατήσω ό,τι άλλο έκανα στη ζωή μου και να αφιερώσω τον εαυτό μου 100% στα παιδιά μου. Ήθελα να ζω μαζί τους τις στιγμές τους. Όταν πριν από ενάμιση χρόνο γέννησα το τέταρτο μου παιδί, τη Γεωργία, η χαρά στο σπίτι μας ήταν λες και πολλαπλασιάστηκε. Παντού φωνές και γέλια και ζωή και χρώματα. Σήμερα, παρόλο που τα τρίδυμα είναι κιόλας τρεισήμισι χρονών και έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ έντονα και ζωηρά στη συμπεριφορά, είναι στην ηλικία που τα απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο, αφού έχουν ξεκινήσει τις δραστηριότητές τους, ενώ μπορούμε πλέον να ταξιδεύουμε όλοι μαζί.
Living in Cyprus
Στην Κύπρο είναι πάρα πολύ ωραίο να μεγαλώνεις οικογένεια. Τόσο οι ρυθμοί της ίδιας της χώρας όσο και οι μικρές αποστάσεις κάνουν το νησί ιδανικό για τον κάθε άνθρωπο που θέλει να ζει μια ήρεμη και ασφαλή οικογενειακή ζωή. Από την άλλη, αυτό που με χαλάει είναι η έλλειψη επιλογών σε σχέση με το τι μπορεί να κάνει ένας γονέας με το παιδί του ή ποιες ευκαιρίες έχει ένα παιδί, όπως είναι για παράδειγμα μια σοβαρή ασχολία. Πρέπει να είναι σε μια πιο μεγάλη ηλικία ένας άνθρωπος για να ξεκινήσει κάτι σοβαρά, πολύ λίγες είναι οι επιλογές που υπάρχουν για τα μικρά παιδιά.
Me, myself and I
Η αλήθεια είναι πως με τόσα παιδιά στο σπίτι, σπάνια βρίσκω χρόνο αποκλειστικά για μένα. Το μόνο που με κάνει να ξεφεύγω από την καθημερινότητα και έχοντας πάντα την ασφάλεια της μητέρας μου που ζει μαζί μας, είναι τα τριήμερα ταξίδια που κάνουμε με τον Τζόζεφ οι δυο μας. Ως ζευγάρι είμαστε και οι δύο ιδιαίτερα κοινωνικοί με τους φίλους μας και στο σπίτι μας μαγειρεύω αρκετά συχνά για τους δικούς μας ανθρώπους. Έχουμε πάρα πολύ ανοιχτό σπίτι γενικά και φίλους με τους οποίους έχουμε γίνει οικογένεια και έχουμε κτίσει σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης.
Active member
Δεν με ενδιέφερε ποτέ να είμαι συμπαθής και να χαϊδεύω τα αφτιά σε ανθρώπους που το είχαν ανάγκη. Ο καθένας σε εκτιμά για αυτό που πραγματικά είσαι και εγώ το μόνο που θέλω είναι να είμαι ο εαυτός μου. Αυτό το εισπράττω και από τον κόσμο, με τον οποίο συναναστρέφομαι μέσω της Θερμοκοιτίδας Αγάπης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά για έναν άνθρωπο από το να μπορεί να προσφέρει, όπως μπορεί, στους άλλους. Η φιλανθρωπία, όταν την κάνεις σωστά, είναι εθιστική. Αυτό που εισπράττεις πίσω από αυτούς τους γονείς, είναι ασύλληπτο. Για μένα οι κάλτσες που θα μου πλέξουν μερικοί γονείς για τα παιδιά μου ή τα βιβλία, τα αβγά, το γλυκό του κουταλιού, που θα μου στείλουνε από το υστέρημά τους, είναι δώρα που τα έχω πάντα σε πρώτη θέση, σε σχέση με άλλα μεγαλύτερης οικονομικής αξίας.
Φωτογραφίες: Αντώνης Φαρμακάς Styling: Ιωάννα Κοτζάπασιη
