Μια συνάντηση µε την πετυχημένη σκηνοθέτιδα, που έχει εστιάσει το καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον στις γυναίκες, είναι ικανή να σε πείσει ότι οφείλεις να αλλάξεις τον κόσµο. Η ίδια, πάντως, αυτό κάνει.
Της Τάνιας Νεοκλέους
Η Ι∆ΕΑ TOY ΠΡΟΤΖΕΚΤ ΣΕΖΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ 2019-2021 γεννήθηκε ως µια ανάγκη που µοιραζόµαστε µε τη σκηνοθέτιδα Αθηνά Κάσιου να δηµιουργήσουµε τόσο τον δικό µας δρόµο καλλιτεχνικά όσο και µια πλατφόρµα και για άλλους καλλιτέχνες, µε απώτερο στόχο να ξαναθυµηθούµε τον κρίσιµο κοινωνικό ρόλο του θεάτρου. Οι δράσεις θα διαρκέσουν δύο χρόνια και περιλαµβάνουν παραστάσεις αλλά και εκπαιδευτικές δραστηριότητες, φιλοξενίες καλλιτεχνών, συζητήσεις, εργαστήρια κ.ά.
ΣΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ υστερεί µία γυναίκα είναι στις ευκαιρίες που είχε διαχρονικά να πει η ίδια την ιστορία της, είτε µέσα από την τέχνη είτε στον δηµόσιο βίο. Οι γυναίκες ακόµα και σήµερα καταβάλλουν περισσότερο κόπο να αποδείξουν την αξία τους και αντιµετωπίζουν πιο συχνά την κριτική τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες, διότι δεν είµαστε συνηθισµένοι/ες ως κοινωνία να τις βλέπουµε σε ρόλους, στους οποίους απαιτείται να επιβάλλεις τη βούλησή σου.
Ο ΣΕΞΙΣΜΟΣ σήµερα εκφράζεται µε την ανισοµισθία, µε το πολύ χαµηλό ποσοστό γυναικών στη Βουλή, στο Υπουργικό Συµβούλιο ή σε ηγετικές θέσεις στον χώρο του πολιτισµού, µε την έµφυλη βία, µε τις δυσκολίες που συναντά µια επαγγελµατίας στο να κάνει οικογένεια, µε τη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας.
ΕΙ∆ΙΚΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ των παραστατικών τεχνών είναι πολύ έντονα τα φαινόµενα σεξουαλικής παρενόχλησης, γιατί τα όρια είναι πιο ρευστά, λόγω του τρόπου µε τον οποίο γίνεται η δουλειά µας και λόγω της ανισότητας στην εξουσία, που εξακολουθεί να υπάρχει ανάµεσα σε άντρες και γυναίκες.
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ #METOO είναι αποτέλεσµα µιας ευρύτερης ευαισθητοποίησης και µιας γενικότερης τάσης που επικρατεί στο να εξετάζουµε πλέον το ήθος στον χώρο εργασίας. Νοµίζω ότι προετοιµαζόταν από καιρό το έδαφος για να γίνει µια πιο έντονη, πιο µαζική και πιο οργανωµένη απαίτηση για αλλαγή και να ξεσκεπαστούν πράγµατα, τα οποία αποσιωπούνταν εδώ και χρόνια.
ΩΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ θεωρώ ότι οφείλουµε να φροντίζουµε να συµβαδίζει το κοινωνικό µήνυµα που έχουν τα έργα µας µε τον τρόπο που κάνουµε τη δουλειά µας, διαφορετικά το να λέµε ότι κάνουµε έργα για την καταπολέµηση της ανισότητας και την ελευθερία του ανθρώπου είναι άδεια λόγια.
ΕΓΩ ΕΓΙΝΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΣ για να λέω ιστορίες και να επικοινωνώ µε τους ανθρώπους. Από νεαρή ηλικία ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω, γιατί έζησα αξέχαστες, καθοριστικές στιγµές βλέποντας θεατρικές παραστάσεις, ειδικά στα καλοκαιρινά φεστιβάλ του Αρχαίου Ελληνικού ∆ράµατος. Έβρισκα κάτι ασύγκριτο στη µαγεία της ζωντανής παράστασης µε το κοινό παρόν, όπου επιτελείται µια τελετουργία, µπροστά στα µάτια σου. Για µένα τίποτα δεν είναι τόσο µαγικό ή τόσο επαναστατικό όσο η ζωντανή παράσταση.
ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ που δεν ένιωσα ποτέ ότι υπάρχουν όρια στη ζωή µου λόγω του φύλου µου. Ήρθα σε επαφή µε τη νοοτροπία ότι υπάρχουν όρια για τις γυναίκες όταν βγήκα από τη σφαίρα του σπιτιού, κάπου στο ∆ηµοτικό, από τους ίδιους τους δασκάλους.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ που µε καθόρισαν ήταν η γιαγιά µου, Μάγδα Κιτροµηλίδου, η οποία βίωσε τη γερµανική κατοχή στην Αθήνα, τον αντιαποικιοκρατικό αγώνα στην Κύπρο και µετά τις δυσκολίες της συντηρητικής κοινωνίας της εποχής. Ήταν ένας πνευµατικός άνθρωπος και διευθύντρια ενός ιστορικού σχολείου. Έκανε αγώνες και αντιµετώπισε πάρα πολύ σεξισµό, όπως και η µητέρα µου, η οποία επέλεξε έναν επίσης ανδροκρατούµενο τοµέα, αυτόν της ιατρικής.
ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ µέσα από το επάγγελµά µου; Τον κόσµο! Πάντα µε την Αθηνά Κάσιου αυτό λέµε. Ακούγεται ίσως αφελές, αλλά αν σκεφτόµαστε έτσι µπορεί να κρατηθούµε σε µια πορεία µε ακεραιότητα και συνέπεια σ’ αυτήν την µπερδεµένη εποχή. Αν έστω κάποια άτοµα στα δύο χρόνια διάρκειας του πρότζεκτ αλλάξουν την οπτική τους, αν έστω κάποια άτοµα νιώσουν για πρώτη φορά ότι µπορούν να πουν την ιστορία τους και ότι η ιστορία τους έχει αξία, τότε αλλάξαµε τον κόσµο.
Φωτογραφία: Αντώνης Φαρμακάς Styling: Gina Tsialis
Madame Figaro, Aπρίλιος, τεύχος 172
