“Έχω δει πολλές φορές όταν ερμηνεύω ένα τραγούδι, τους θεατές να σκουπίζουν τα δάκρυα τους – σε όλες τις χώρες που έχω τραγουδήσει”.
Της Χριστίνας Πολυκάρπου
Η Βάκια Σταύρου αποτελεί ένα νεανικό πρότυπο, στον χώρο της μουσικής αφού παρακινείται από βαθιά μουσική παιδεία και μια κρυστάλλινη φωνή. Από τον τόπο καταγωγής της, την Κύπρο, ακολούθησε μια πορεία που την οδήγησε από τη Μόσχα στην Πράγα, όπου αφοσιώθηκε στις μουσικές της σπουδές στο διάσημο κονσερβατόριο της πόλης. Στη συνέχεια, επεκτάθηκε προχωρώντας σε σπουδές στο Λονδίνο και το Παρίσι όπου τώρα είναι η έδρα της. Όταν την ακούσεις να μιλά για τη διεθνή πορεία της, θα καταλάβεις πως τα όνειρα ξεκινούν εκεί που τελειώνει η ζώνη ασφαλείας σου.
Πείτε μας λίγα λόγια για την επαγγελματική σας πορεία. Πώς ξεκινήσατε…
Μετά τις σπουδές μου στο εξωτερικό, δοκίμασα την τύχη μου στέλνοντας τραγούδια δικά μου σ’ενα απλό demo σε μερικές δισκογραφικές εταιρείες στην Ελλάδα. Αυτό οδήγησε και στην υπογραφή δισκογραφικού συμβολαίου με τη Sony Music όπου και ξεκίνησε η ουσιαστική επαγγελματική μου πορεία.
Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί της καριέρα σας;
Το τραγούδι που “άνοιξε” τον δρόμο μου δεν ήταν άλλο από το “Sozinha”, που είχα συνθέσει και γράψει επίσης και τους στίχους. Ένα πορτογαλικό τραγούδι που έκανε σημαντική πορεία από μόνο του, σε πολλές χώρες, αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο και από τα ραδιόφωνα. Με βοήθησε να “κτίσω” την καλλιτεχνική μου ταυτότητα.
Ποιες είναι οι επιρροές σας σε ότι αφορά τη μουσική που γράφετε;
Δεν νομίζω ότι είναι ποτέ ξεκάθαρο ποιες μπορεί να είναι οι επιρροές μας όταν φτιάχνουμε ένα νέο τραγούδι. Είναι κάποια προφανώς ακούσματα που αποθηκεύονται στο υποσυνείδητο και λειτουργούν ως πληροφορίες που δεν γνωρίζουμε ότι έχουμε, πολλές φορές. Σίγουρα, η αγάπη μου για την Bossa Nova, για την τζαζ, για τα fados, αλλά και για την μουσική του Μάνου Χατζηδάκη, του Αττίκ, της Καραίνδρου και πολλών άλλων συνθετών, έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους κάπου μέσα μου, ως σημείο αναφοράς ενίοτε. Όχι όμως αναγκαστικά.
Ποια στάδια περνάτε μέχρι την υλοποίηση ενός νέου τραγουδιού;
Είναι ένα μαγικό πράγμα το πως φτιάχνεται ένα τραγούδι – για μένα τουλάχιστον, λειτουργεί ως αστραπή που με κτυπά και δεν μ’ αφήνει μέχρις ότου ολοκληρωθεί το τραγούδι. Επίσης όσα τραγούδια έγραψα μέχρι σήμερα, δεν μου πήραν μέρες και εβδομάδες για να γίνουν. Κάποια, όπως το “Sozinha” που προανέφερα, τη μελωδία την είχα φτιάξει μέσα σε λίγα μόνο λεπτά και τους στίχους σε ένα μισάωρο. Συνήθως σκέφτομαι πρώτα τη μουσική και μετά τους στίχους, όταν γράφω ένα νέο τραγούδι.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που θέλετε να μεταδώσετε μέσω της μουσικής σας;
Η μόνη μου ευτυχία και χαρά αληθινή, είναι όταν ένα τραγούδι μου, συγκινεί τον κόσμο και εισχωρεί μέσα του μ’ ένα τρόπο μαγικό και σχεδόν ανατριχιαστικό. Έχω δει πολλές φορές όταν τελειώνω ένα τραγούδι, τους θεατές να σκουπίζουν τα δάκρυα τους – σε όλες τις χώρες που έχω τραγουδήσει. Μιλά νομίζω από μόνο του αυτό. Ειδικότερα, όταν ο κόσμος μπορεί και να μην γνωρίζει την γλώσσα στην οποία τραγουδώ τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλά έχει μπει στην καρδιά και στο συναίσθημα τους, είναι κάτι το ανεξήγητο. Είναι το μυστήριο της μουσικής, που εξιλεώνει όλα τα ένστικτα μας. Επίσης να πω, πως κατά την δική μου ταπεινή άποψη όσο πιο αληθινός και ανεπιτήδευτος είσαι μπροστά στον κόσμο, τόσο πιο άμεσα θα μιλήσεις στην ψυχή τους, εάν βέβαια έχεις το απαιτούμενο καλό “φορτίο”. Να αναφέρω και κάπου εδώ ότι ο καινούργιος μου δίσκος “VAKIA”, κυκλοφορεί στις 16 Φεβρουαρίου σε όλες τις διαδικτυακές πλατφόρμες.
Ποιος είναι ο ρόλος της οικογένειας στη ζωή σας;
Η οικογένεια μπορεί να σε στηρίξει απόλυτα και να είναι ο βράχος σου ούτως ώστε να μπορέσεις να ακολουθήσεις αυτό που ονειρεύεσαι και αγαπάς. Μπορεί όμως να’ ναι και η άγκυρα που θα σε τραβά συνεχώς από το πόδι και να μην μπορείς να ανοίξεις φτερά. Για μένα ήταν ευτυχώς το πρώτο και υπήρξα εξαιρετικά τυχερή σ’ αυτό το θέμα. Οι γονείς μου στήριξαν το όνειρο μου και ποτέ δεν με εμπόδισαν από να το ακολουθήσω.
Αν μιλούσες στον μικρό σου εαυτό τι θα του έλεγες τώρα να προσέχει;
Θα του έλεγα να μην εναποθέτει τις ελπίδες του σ ‘ένα άνθρωπο – να ψάχνει και να ψάχνεται συνεχώς, να διευρύνει τους ορίζοντες του όσο μπορεί περισσότερο. Επίσης, το ότι πολύ συχνά, ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, το έμαθα μέσα από την πορεία αρκετών χρόνων μετέπειτα.
3 λέξεις που χαρακτηρίζουν την Βάκια Σταύρου.
Αληθινή, τολμηρή, ευαίσθητη.
Πώς είναι να ζει ένας μουσικός στο Παρίσι;
Το Παρίσι είναι για εμένα η πόλη που με εμπνέει πάντα. Η Γαλλία είναι μια χώρα που σέβεται και προσέχει τους καλλιτέχνες που έχουν κάτι να πουν και πολύ συχνά τους στηρίζει δημιουργώντας σωστές προϋποθέσεις ευκαιριών. Εμένα, μου βάζει φτερά στους ώμους, μου διευρύνει τους ορίζοντες μου, μου δίνει ώθηση να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη ως καλλιτέχνης και να βάζω τον πήχη συνεχώς ψηλότερα. Ο συναγωνισμός είναι πολύ μεγάλος σε μια μεγάλη χώρα με τόσους πολλούς καλλιτέχνες και γι’ αυτό πρέπει συνεχώς να ανανεώνεσαι, να μαθαίνεις, να εξελίσσεσαι και να δουλεύεις σκληρά, με όραμα και πίστη προς την αλήθεια σου.
Τα πλείστα τραγούδια σας μιλάνε για την αγάπη και τον έρωτα, τι είναι για εσάς έρωτας;
Θα το πω, και ας ακουστεί λίγο κλισέ: Είναι το οξυγόνο, είναι η κινητήριος δύναμη, είναι ο παλμός της ζωής. Όταν ο ερωτάς πεθάνει, αργοπεθαίνουμε και εμείς μέσα μας. Κάποιοι τυχεροί το αντιλαμβάνονται νωρίς μα κάποιοι άλλοι σχεδόν ποτέ, αφήνοντας έτσι τη ζωή να περνά.
Ποια θέση έχει η Κύπρος στην καρδιά σας;
Η Κύπρος είναι ο τόπος μου, οι πιο έντονες αναμνήσεις μου, οι άνθρωποι που έπαιξαν ρόλο σ’αυτο που είμαι σήμερα. Με πληγώνει συχνά, λόγω πολλών καταστάσεων που διαιωνίζονται και δεν επιτρέπουν να αλλάξουν ριζικά προς το καλύτερο με κύριο ανασταλτικό παράγοντα την ασέβεια προς τους νόμους και την ατιμωρησία. Είναι όμως ο τόπος μου και πάντα θα επιστρέφω και πάντα θα ελπίζω πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Εγώ θα αγωνίζομαι γι’αυτο. Είναι χρέος μου.
Τι είναι αυτό που κάνει τους περισσότερους Κύπριους ερμηνευτές να ξενιτεύονται;
Για να μην μιλήσω γενικά, μιας και ο καθένας μας είναι διαφορετικός, θα σας πω τι με έκανε εμένα να ξενιτευτώ, κατά κάποιον τρόπο, η αναζήτηση μου για κάτι καλύτερο, ενός ανοιχτού ορίζοντα χωρίς στενά καλούπια και περιορισμούς. Το ενδιαφέρον μου και η αναζήτηση μου σε διαφορετικές μουσικές αλλά και ο σεβασμός που λαμβάνει ένας καλλιτέχνης στο εξωτερικό, σε ότι παρουσιάζει καθώς και οι ευκαιρίες που μπορεί να σου δοθούν, εάν έρθουν οι σωστές συγκυρίες. Είμαι ένας άνθρωπος με έντονο το συναίσθημα της απόλυτης ελευθερίας και όταν αισθανθώ ότι “καλουπώνομαι”, νιώθω πως ασφυκτιώ και αναζητώ αμέσως ανοιχτά πελάγη. Το ίδιο και σ’οτι αφορά τη δουλειά μου, την πορεία μου δηλαδή: το τραγούδι.
