Η σχεδιάστρια Έφη Παπαϊωάννου δεν θα ξεχάσει ποτέ το καλοκαίρι που γνώρισε τη Νατάσα Θεοδωρίδου και στο πρόσωπό της βρήκε την έμπνευση στις δημιουργίες της, αλλά και μια φίλη ζωής.
Της Τάνιας Νεοκλέους
Στο ατελιέ της Έφης, στο κέντρο της Λευκωσίας, όλα μοιάζουν να βρίσκονται σε απόλυτη ετοιμότητα. Φορέματα τοποθετημένα άλλα σε κρεμάστρες, άλλα πάνω σε τραπέζια εργασίας και άλλα σε καρέκλες, κόσμος που πάει κι έρχεται, κινητά που χτυπούν ακατάπαυστα και μουσική, πολλή μουσική, το σκηνικό που επικρατεί γύρω μου, με το που σπρώχνω την πόρτα εισόδου. Η κυρία Αθηνά κεντά τις τελευταίες λεπτομέρειες ενός εντυπωσιακού, κόκκινου φορέματος, που έχει σχεδιαστεί ειδικά για τη δική μας φωτογράφιση. Πιο κάτω η Νατάσα και η Έφη καθισμένες η μία δίπλα στην άλλη, συζητάνε τα δικά τους. Η παρουσία μου στον χώρο τούς ξυπνά μνήμες από τη γνωριμία τους, η οποία προέκυψε πριν από πολλά χρόνια, ένα βράδυ όπως το σημερινό. «Η εικόνα που έχω στο μυαλό μου από την πρώτη φορά που είδα την Έφη, είναι ενός πολύ συμπαθητικού πλάσματος. Είχε το βλέμμα της λίγο χαμηλωμένο και αυτό την έκανε ιδιαίτερα συμπαθή. Παρά την εκθαμβωτική της εμφάνιση, ένιωθες μια οικειότητα προς το πρόσωπό της» είναι το πρώτο πράγμα που μου λέει η Νατάσα μόλις αρχίζουμε την εγγραφή. Η συνέντευξη που ακολουθεί, έχει μέσα της όλη την ειλικρίνεια που μπορεί να χαρακτηρίζει μια πραγματική φιλία, αλλά και όλη την ευαισθησία και τη φρεσκάδα που έχει μέσα της κάθε δημιουργική γυναίκα…
Η γνωριμία
«Τη Νατάσα τη γνώρισα στη χειρότερη φάση της ζωής μου. Ξεκινήσαμε με τα δύσκολα, γι’ αυτό και της έχω τόση αδυναμία. Ήταν ευλογία να βρεθεί στον δρόμο μου αυτή η γυναίκα» λέει η Έφη γυρνώντας τη σκέψη της σε εκείνη την εποχή. Η Νατάσα, από την άλλη, συμπληρώνει «Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το καλοκαίρι. Γνωρίζοντας την Έφη, για κάποιο λόγο που ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω, ένιωσα την ανάγκη να της μεταδώσω τη δική μου φιλοσοφία και να την κάνω να καταλάβει ότι η ζωή είναι το ίδιο φτιαγμένη για τα ωραία και για τα δύσκολα. Εκτιμώντας το τεράστιο ταλέντο της, σκέφτηκα να της ζητήσω να μου σχεδιάσει όλα τα ρούχα των εμφανίσεων που θα είχα εκείνον τον χειμώνα με τη Μαρινέλα. Έτσι κι έγινε». Η Έφη συγκινείται, στη σκέψη αυτής της ανάμνησης. «Ήταν απίστευτο εκείνο που έκανε για μένα» λέει και συμπληρώνει «Μου έδωσε την ευκαιρία και το κίνητρο για δημιουργία. Εκείνη την περίοδο, παρόλο που δεν το αντιλαμβανόμουν, ήταν σαν να ζούσα τη ζωή, χωρίς να ήμουν παρούσα σ’ αυτήν. Σαν να γίνονταν τα πράγματα χωρίς εμένα. Το κίνητρο που μου έδωσε η Νατάσα λειτούργησε θεραπευτικά μέσα μου. Ήταν για μένα ένας τρόπος να πάρω μπρος. Εγώ σε εκείνη τη φάση δεν είχα τίποτα άλλο να της δώσω παρά τις δημιουργίες μου. Αντίθετα, εκείνη χωρίς να με ξέρει ιδιαίτερα με στήριξε στα πάντα, γι’ αυτό και νιώθω ότι της χρωστώ πολλά» θυμάται η Έφη. «Δεν είμαι ακριβώς σίγουρη αν ήταν σύμπτωση ή τυχαίο γεγονός, η τότε μας συνάντηση, όμως από τότε ξεκίνησε και σχεδιαστικά για μας ένας χωρίς επιστροφή κύκλος που τώρα πια η Έφη έχει την αρχή και το τέλος των εμφανίσεών μου σε κάθε σεζόν».
Η μούσα…
«Τη Νατάσα την ακούω από όταν πρωτοξεκίνησε. Ήμουν πάντα μία από τις μεγαλύτερες θαυμάστριές της, ξέρω όλα τα τραγούδια της απ’ έξω ακόμα και εκείνα που η ίδια πολλές φορές δεν θυμάται» λέει η Έφη. «Θα σου πει τώρα ότι με ακούει από μικρή» απαντάει η Νατάσα σκάζοντας στα γέλια. Η Έφη μού δείχνει ένα φόρεμα που σχεδίασε για την εμφάνιση της Νατάσας στα βραβεία. «Ως σχεδιάστρια με εμπνέει αυτή η γυναίκα. Είναι σέξι, σικάτη, πληθωρική σε όλα της, εκλεπτυσμένη, ενώ ταυτόχρονα εκπέμπει σοβαρότητα. Είναι πηγή έμπνευσης για μένα και χαίρομαι που τα τελευταία χρόνια άρχισε να με ακούει λίγο περισσότερο». Εδώ επεμβαίνει η Νατάσα «Κάτσε, τώρα, Έφη, με αδικείς. Είπα εγώ όχι στο κόκκινο κοστούμι πρόπερσι; Είπα όχι στο μπλε, στο πράσινο; Η αλήθεια είναι ότι στα πέντε πρώτα λεπτά που μου λέει κάτι, φέρω συνήθως αντιρρήσεις, γιατί μπορεί να μου προτείνει κάτι που με σοκάρει, όμως, έχοντάς της απόλυτη εμπιστοσύνη ξέρω ότι δεν γίνεται τυχαία και ότι έχει στο μυαλό της κάτι που ίσως δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θα μου πάει» λέει η Νατάσα. «Επειδή την αγαπώ, θέλω να βγαίνει και να είναι η πιο ωραία. Θέλω να λάμπει πάνω στη σκηνή» συμπληρώνει η σχεδιάστρια. «Είναι πολύ μεγάλο ταλέντο η Έφη. Στο σπίτι μου μπορεί αυτήν τη στιγμή να έχω πολύ περισσότερα ρούχα της από όσα έχει η ίδια στο ατελιέ. Είναι διαχρονικά τα ρούχα της και για να φανταστείς φέτος έτυχε να βάλω κομμάτι που μου είχε σχεδιάσει το 2012 και δεν έτυχε να το φορέσω τότε. Της το έστειλα σε φωτογραφία και η ίδια δεν το θυμότανε». Κάπου εδώ τις πιάνει το γέλιο. «Γελάμε γενικά πολύ. Με εμάς τις ίδιες, με τις ζωές μας, με την καθημερινότητά μας, με τις επιλογές που κάνουμε κατά καιρούς» λέει η Νατάσα και η Έφη συμπληρώνει «Το θεωρώ μεγάλο προτέρημα στον άνθρωπο να αυτοσαρκάζεται και να τσαλακώνεται. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό. Η Νατάσα το κάνει συνέχεια».
Αθήνα-Λευκωσία
«Όταν βρισκόμαστε με τη Νατάσα, είτε στην Αθήνα είτε στη Λευκωσία μπορεί να μένουμε κλεισμένες μέσα στο σπίτι ακόμα και για όλη τη μέρα» λέει η Έφη και η Νατάσα επιβεβαιώνει. «Αυτό είναι σύνηθες για μας. Μας αρέσει, επίσης, να πηγαίνουμε σε μέρη με ωραίο φαγητό, κάπου που μπορούμε να απολαύσουμε το κρασί μας και να κουβεντιάσουμε. Για μας δεν έχει σημασία το μέρος που θα συναντηθούμε, αλλά εκείνες οι ατελείωτες κουβέντες που θα ανταλλάξουμε φιλοσοφώντας τη ζωή, πότε με αυτοσαρκασμό, πότε με γέλιο και πάλι απ’ την αρχή». Η Έφη τής θυμίζει το καλοκαίρι στη Λεμεσό. «Ξεχνιέται εκείνο το καλοκαίρι; Ήταν κάτι σαν σχολική εκδρομή, μέσα σε ένα λεωφορειάκι, μια μεγάλη παρέα με τα παιδιά μας και με φίλους. Πριν από έξι χρόνια ήτανε αυτό θυμάμαι». Ανεξάντλητες οι αναμνήσεις τους, όπως επιβεβαιώνεται και από την επόμενή τους ιστορία. «Μια φορά είχα έρθει να μείνω δύο μέρες και έμεινα έναν μήνα» λέει η Νατάσα. «Ήταν καλοκαίρι, εγώ θα ξεκινούσα περιοδεία και για κάποιο λόγο αναβλήθηκαν οι πρώτες συναυλίες, οπότε μεσολάβησε ένα διάστημα ενός μήνα που δεν είχα τι να κάνω. Κάθε μέρα έλεγα, αύριο φεύγω και η Έφη μού έλεγε, έλα μωρέ κάτσε λίγο ακόμα. Αυτό το λίγο ακόμα κράτησε τελικά έναν μήνα. Ούτε ρούχα δεν είχα, θυμάμαι, μαζί μου. Πήγα αγόρασα μερικά ρούχα, ενώ μου έραψε και η Έφη κάτι μακό μπλουζάκια που τα πλέναμε και τα αλλάζαμε. Μεγάλες στιγμές. Αυτό που θέλω να σου πω μέσα από αυτό, είναι το πόσο άνετα με έκανε να νιώθω σ’ ένα σπίτι στο οποίο ήμουν φιλοξενούμενη για ένα μεγάλο διάστημα. Δεν με έκανε να νιώσω ούτε λεπτό ότι ήμουν ξένη».
Σαν οικογένεια
«Η Νατάσα είναι εξαιρετική μάνα. Οι κόρες της είναι πιο μεγάλες από τις δικές μου και με έχει συμβουλεύσει πολλές φορές στο πώς να χειριστώ τα κορίτσια μου, γιατί εκείνη είναι ένα βήμα μπροστά. Και τώρα που η Αθηνά και η Εβελίνα είναι στην εφηβεία, οι συμβουλές της Νατάσας είναι πραγματικά πολύτιμες. Η ίδια, μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται, αλλά είναι απίστευτη μάνα. Τα παιδιά της είναι ο καθρέφτης της. Και έχει κάνει δύο εξαιρετικά παιδιά, δύο κορίτσια καλοπροαίρετα και καλοσυνάτα. Είναι και η νονά του γιου μου, ας μην το ξεχνάμε» λέει η Έφη και την κοιτάζει. «Αυτό το παιδί είναι ευλογημένο. Τον Κωνσταντίνο, δεν τον βλέπω συχνά λόγω απόστασης, όμως η τεχνολογία ευτυχώς κάπως βελτιώνει την κατάσταση. Βέβαια, η μαμά και ο μπαμπάς βάζουν το χεράκι τους και το παιδί ακούει τα τραγούδια μου και έτσι με γνωρίζει. Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτόν, γιατί είναι ένα παιδάκι πολύ γλυκό, πάντα χαμογελαστό και υπέροχο. Η Έφη είναι γεννημένη μάνα, έτσι της λέω συνέχεια. Έκανε τρία εξαιρετικά παιδιά. Η Αθηνά και η Εβελίνα είναι δύο κορίτσια πραγματικά αξιόλογα που δίνουν χαρά σε όποιον βρίσκεται απέναντί τους. Είχαν καλό πρότυπο».
Όσο έχω εσένα…
«Η γνώμη της Έφης σε σχέση με τα επαγγελματικά μου δεν περιορίζεται μόνο στις εμφανίσεις μου. Κάθε φορά που πηγαίνω στο στούντιο για να ηχογραφήσω κομμάτια, της τα στέλνω γιατί ξέρω ότι έχει καλό κριτήριο και μπορεί να καταλάβει πώς είμαι εγώ. Γενικά ξέρω ότι θα μου πει τη γνώμη της χωρίς να ωραιοποιεί τα πράγματα. Αυτό ισχύει και από τη δική μου πλευρά, γιατί ξέρω ότι στην Έφη μπορώ να λέω αφιλτράριστα ό,τι θέλω, χωρίς να σκέφτομαι πώς θα το πάρει. Μπορεί καμιά φορά να μην θέλει να ακούσει αυτό που της λέω, αλλά το δέχεται πάντα τόσο καλοπροαίρετα όσο καλοπροαίρετα το λέω κι εγώ. Και για μένα αυτό είναι μία νίκη στη σχέση δύο ανθρώπων. Να μπορούν να μιλάνε σαν να απευθύνονται στον εαυτό τους» λέει η Νατάσα. «Το ίδιο ισχύει και για μένα. Με τη Νατάσα ξέρω ότι στα δύσκολα θα σηκώσω το τηλέφωνο και θα είναι πάντα εκεί. Και είναι από τα άτομα που μου δίνουν μόνο θετική ενέργεια. Όταν είναι κοντά μου νιώθω ότι φωτίζεται ο τόπος. Ακόμα και εκείνο το όλα θα πάνε καλά, που μου λέει, μου δίνει τεράστια δύναμη» λέει η Έφη. «Και η Έφη που τα λέει όλα αυτά τώρα και φαίνεται ένας άνθρωπος λίγο πιο αδύναμος σε πληροφορώ ότι σε μένα δημιουργεί μία σιγουριά, την οποία σου δημιουργούν συνήθως οι γονείς σου, όταν είσαι πιο μικρός. Αυτό που θέλω για εκείνην είναι να είναι πάντα καλά στην υγεία της και αυτή και οι άνθρωποι που είναι γύρω της. Θέλω να είναι γελαστή, να είναι ευτυχισμένη με ό,τι της φέρνει χαρά. Θέλω να θυμάται πάντα ότι ούτε χρωστά ούτε είναι υπόλογη σε κάποιον. Αυτό θέλω να κρατήσει». Γυρίζει το βλέμμα της στην Έφη. Ο λόγος σε εκείνη. «Θέλω για τη Νατάσα όλα τα καλά, γιατί είναι ένας πολύ δοτικός άνθρωπος, που μόνο αγάπη έχει μέσα της. Είναι ευγενική, ταπεινή, προσγειωμένη και ξέρει πολύ καλά τα όριά της. Θέλω να είναι καλά, να έχει υγεία πάνω από όλα, να είναι ευτυχισμένη και εγώ θα είμαι δίπλα της σε όλα. Μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Αυτό να γράψεις για μας».
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟ…
Τραβάω, λοιπόν, σ’ όλα µια κόκκινη γραµµή:
Έφη: Στην κακεντρέχεια.
Νατάσα: Σε αυτά που δεν µε κάνουµε χαρούµενη. Και το κάνω πάρα πολύ εύκολα πια.
Επειδή µε ξέρω…
Έφη: ∆εν σταµατώ να προσπαθώ.
Νατάσα: Ποιος δεν ξέρει τον εαυτό του;
∆ίχως λόγο κι αφορµή:
Έφη: Να µην κάνουµε πράγµατα που να πληγώνουν τους άλλους.
Νατάσα: Μην κάνουµε άκυρα πράγµατα. Να κάνουµε πράγµατα που πρέπει.
Σωστό ή λάθος:
Έφη και Νατάσα: Τι να πω; Το θέµα είναι πως σ’ αγάπησα αγιάτρευτα!
Αν υπάρχει παράδεισος:
Έφη: Είναι αυτό που νιώθω όταν σχεδιάζω.
Νατάσα: Είναι εκεί που γεννιέται το τραγούδι.
Φωτογράφος: Χάρης Κυπριανού, Styling: Σοφία Ευσταθίου
Madame Figaro Mαίου 2019, τεύχος 173
